مقایسه اثر دو نوع تمرینات پلایومتریک هاپینگ و پرشی بر حس وضعیت مفصل زانو در مردان به دنبال بازسازی لیگامان صلیبی قدامی

مقدمه و اهداف تمرینات ورزشی برای بهبود عملکرد فاکتور حس وضعیت مفصل زانو، برای پیشگیری از بروز آسیب­های بیشتر، بازتوانی و بهبود عملکرد هر چه بهتر فرد ضروری می­باشد. هدف از انجام تحقیق حاضر مقایسه اثر دو نوع تمرینات پلایومتریک هاپینگ و پرشی به مدت 6 هفته بر حس وضعیت مفصل زانو در مردان به دنبال بازسازی لیگامان صلیبی قدامی بود. مواد و روش ­ها چهل مرد با بازسازی لیگامنت صلیبی قدامی (میانگین ±انحراف استاندارد؛ سن 62/1±88/27 سال، وزن 28/10±9/79 کیلوگرم، قد 05/0±77/1 متر) به صورت هدفمند و در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. آزمودنی­ها به صورت تصادفی به 3 گروه تمرینات هاپینگ (14 نفر)، پرشی (13 نفر) و گروه کنترل (13 نفر) تقسیم شدند. قبل و بعد از یک دوره تمرین 6 هفته­ای (3 جلسه در هفته) در شرایط مشابه زمانی و مکانی حس وضعیت مفصل زانو به وسیله دوربین دیجیتال ثبت و به وسیله نرم­افزار اتوکد ارزیابی شد. در مدت زمان تحقیق، گروه کنترل هیچ برنامه مداخله درمانی انجام ندادند. نتایج تحقیق با استفاده از آزمون سنجش مکرر ترکیبی تحلیل و مورد آنالیز قرار گرفت. یافته ­ها نتایج آزمون تفاوت معناداری در میزان حس وضعیت در زاویه 45 درجه (002/0p=) و زاویه 60 درجه (046/0p=) در گروه تمرینات هاپینگ و در زاویه 45 درجه (001/0p=) در گروه تمرینات پرشی نشان داد. میزان حس وضعیت در بقیه زوایا و گروه­های برنامه تمرینی هاپیینگ و پرشی تفاوت معناداری از خود نشان نداد (05/0p>). میزان حس وضعیت در گروه هاپینگ و گروه پرشی تفاوت معناداری با یکدیگر نداشت (001/1=P)، اما بین میزان حس وضعیت در گروه هاپینگ و گروه پرشی با گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده شد (001/0=P). نتیجه­ گیری تمرینات هاپینگ و پرشی را می­توان به عنوان یک روش جهت بهبود حس وضعیت در زاویه 45 درجه خم شدن زانو در افراد دارای پارگی لیگامان صلیبی قدامی توصیه کرد. به نظر می­رسد تمرینات هاپینگ جهت بهبود حس وضعیت در زاویه 60 درجه از تمرینات پرشی در افراد دارای پارگی لیگامان صلیبی قدامی مفیدتر است.