مقایسه اثر دفروکسامین با ترکیب دفروکسامین و دفریپرون بر اندکس‌های اکوکاردیوگرافیک بیماران مبتلا به بتا تالاسمی ماژور

چکیده زمینه و هدف: تزریق‌های مکرر در بتاتالاسمی سبب تجمع آهن اضافی در بدن ‌شده که این تجمع در قلب سبب عوارض جدی و مرگ می‌شود. دفروکسامین یک درمان استاندارد است ولی تزریق روزانه 12-8 ساعت از این دارو بصورت زیر جلدی سبب درد موضعی و عدم پذیرش دارو از جانب بسیاری از بیماران شده لذا نیاز به یک داروی دیگر جهت بهبود سورویوال و پذیرش دارو احساس شد. دفریپرون داروی خوراکی تائید شده بوده سبب دفع آهن از سلولها از جمله میوکارد می‌شود. هدف این مطالعه مقایسه اثرات دفروکسامین با ترکیب دفریپرون و دفروکسامین بر شاخص‌های اکوکاردیوگرافی بیماران است. روش بررسی: در این مطالعه با ویژگی کار آزمایی بالینی تصادفی شده 40 بیمارتالاسمیک دارای معیارهای ورود، به دوگروه 20 نفره تقسیم شدند در گروه کنترل تنها دفروکسامین زیر جلدی 6 روز در هفته و در گروه مداخله سه روز دفروکسامین تزریقی و 4 روز در هفته دفریپرون خوراکی تجویز شد. در ابتدا و انتهای مطالعه شاخص‌های اکوکاردیوگرافی اندازه‌گیری و با هم مقایسه شدند. جهت تجزیه و تحلیل داده از تست های آماری t-test و ویلکاکسون استفاده شد. یافته‌ها: میانگین سن گروه مداخله 1/5±6/15 سال وگروه کنترل 6±1/14 سال بود. اندکس RVD (دیامتر بطن راست) در گروه کنترل mm6/7±7/18 در ابتدای مطالعه و 6/6±8/20 در انتهای مطالعه بود که تفاوت از نظرآماری معنی‌دار بود. در گروه مداخله RVD در ابتدا 81/5±5/19 و در انتها 7/4±18 بود که تفاوت معنی‌دار نبود. سایر اندکسها شامل دیامتر انتهای سیستولی و انتهای دیاستولی بطن چپ و دیامتر ریشه آئورت و EF و Fs بطن چپ و همچنین اندکس‌های دریچه‌ای دارای تفاوت آماری معنی‌دار در دو گروه نبود. عوارض دارویی بروز نکرد. نتیجه‌گیری: تغییر روش درمانی از دفروکسامین تزریقی به روش آسانتر یعنی تجویز یک روز در میان دفروکسامین- دفریپرون خوراکی سبب عوارض قلبی و بدتر شدن اندکس‌های اکوکاردیوگرافیک نمی‌شود. کلید واژه‌ها: تالاسمی ماژور، دفریپرون، دفروکسامین، اندکس‌های اکوکاردیوگرافیک وصول مقاله: 4/3/88 اصلاح نهایی: 17/5/88 پذیرش مقاله: 20/5/88