مقایسه اثر تمرینات شنا و بی تمرینی بر اینترلوکین- 17 و اینترلوکین- 18 موش ‌های صحرایی

زمینه و هدف: اینترلوکین- 17 (IL-17) و اینترلوکین- 18 (IL-18) سیتوکین های پیش التهابی می ‌باشند. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تمرینات شنا و بی تمرینی بر IL-17 و IL-18 موش‌ های صحرایی بود. روش بررسی: 60 سر موش صحرایی انتخاب و به 5 گروه 12 سری (1) 8 هفته تمرین شنا، (2) 10 هفته تمرین شنا، (3) 8 هفته کنترل، (4) 10 هفته کنترل و (5) 2 هفته بی تمرینی به دنبال 8 هفته تمرین شنا تقسیم شدند. تمرینات شنا شامل 8 و 10 هفته، 5 جلسه در هفته و هر جلسه 60 دقیقه بود. تجزیه ‌و تحلیل یافته ‌ها با آزمون‌های آماری کالموگروف- اسمیرنوف، تحلیل واریانس با یک ‌راهه و آزمون تعقیبی توکی صورت گرفت. یافته‌ ها: 8 (0/56=P) و 10 هفته (0/51=P) تمرین شنا اثر معنی‌داری بر IL-17 موش‌های صحرایی ندارد، 8 هفته تمرین شنا اثر معنی‌داری بر کاهش IL-18 ندارد (0/72=P). همچنین، 10 هفته تمرین شنا اثر معنی‌داری بر کاهش IL-18 موش‌های صحرایی دارد (0/005=P) و 2 هفته بی تمرینی به دنبال 8 هفته تمرین شنا اثر معنی ‌داری بر افزایش IL-17 (0/01=P) و IL-18 موش‌های صحرایی دارد (0/001=P). نتیجه‌ گیری: با توجه به اینکه 10 هفته تمرین شنا منجر به کاهش و 2 هفته بی تمرینی به دنبال 8 هفته تمرین شنا منجر به افزایش سیتوکین های پیش التهابی می‌گردد. نتیجه‌گیری می‌شود، برنامه تمرینی به‌منظور پیشگیری از بروز التهاب نباید قطع شود.