مقایسه‌ اثر‌گذاری یک نقطه‌ زانویی با دو نقطه‌ زانویی در سیستم‌های تراکمی بر امتیاز آزمون ANL در افراد مبتلا به کم‌شنوایی حسی‌-عصبی

مقدمه و اهداف اصلی‌ترین هدف هنگام تجویز و تنظیم سمعک برای فرد دچار کم‌شنوایی حسی-عصبی، بهبود میزان درک گفتار وی در حضور نویز می‌باشد. عوامل زیادی در این مهم دخیل هستند و یکی از این عوامل تراکم دامنه‌ای است. سیستم تراکمی برای تحقق روند تراکم دامنه‌ای از پارامترهای تراکم دامنه‌ای استفاده می‌کند، نقطه‌ی زانویی یکی از این پارامترها است. مطالعه‌ی حاضر با هدف بررسی مقایسه‌ی اثر‌گذاری یک نقطه‌ی زانویی با دو نقطه‌ی زانویی در سیستم‌های تراکمی بر امتیاز آزمون سطح پذیرش نویز در افراد دچار کم‌شنوایی حسی‌-عصبی انجام شد. مواد و روش­ ها در مطالعه حاضر با استفاده از سمعک Motion P 3mi زیمنس و آزمون سطح پذیرش نویز به اندازه­گیری میزان راحت­ترین سطح گفتار، سطح نویز زمینه و سطح پذیرش نویز در سه حالت (تقویت­نشده، تقویت با یک نقطه‌ی زانویی و تقویت با دو نقطه‌ی زانویی) بر روی 15 فرد مبتلا به کاهش شنوایی حسی‌-عصبی پرداخته شد. در انواع حالت‌های تقویتی، ثابت‌های زمانی (تند) و تعداد کانال‌ها ثابت (6N=) بود. یافته­ ها یافته­ها نشان داد که بین دو حالت تقویت با یک نقطه‌ی زانویی و تقویت با دو نقطه‌ی زانویی، هم‌چنین بین حالت تقویت­نشده و حالت‌های تقویتی در میانگین سطح پذیرش نویز، تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0p>). بین میانگین سطح پذیرش نویز با میانگین آستانه‌های شنوایی در حالت تقویت­نشده ارتباط معناداری مشاهده نشد و این مساله برای حالت‌های با یک نقطه‌ی زانویی و دو نقطه‌ی زانویی نیز صدق می‌کرد. نتیجه­ گیری به طور کلی تعیین سطح پذیرش نویز با استناد به آستانه­های شنوایی افراد امکان­پذیر نیست. همچنین افزایش تعداد نقطه زانویی از یک نقطه به دو نقطه، تاثیر بارزی بر امتیاز آزمون سطح پذیرش نویز ندارد و یک نقطه زانویی برای درک گفتار در نویز کفایت می­کند؛ لذا به نظر می­رسد نیازی به افزایش آن در سیستم­های تراکمی نیست.