مقایسه اثربخشی متیل‌فنیدیت ایرانی بــا خــارجی در کـودکـان مبتلا به

چکیده: مقدمه و هدف: متیل‌فنیدیت از داروهای اصلی در درمان اختلال نقص توجه و بیش فعالی می‌باشد. بنا بر نظرسنجی بالینی فرم خارجی این دارو تحت عنوان ریتالین نسبت به فرم داخلی تحت عنوان استیمدیت اثربخشی بیشتری دارد. هدف از این تحقیق مقایسه اثربخشی متیل‌فنیدیت ایرانی با خارجی در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سویه کور 200 کودک مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی مراجعه کننده به کلینیک‌های روانپزشکی شهر اصفهان بر اساس معیارهای چهـــارمین ویرایش کتابچه تشخیصــی و آمـــــاری اختلالات روانـــی در سال 1386 مورد مطالعه قرار گرفتند. به 100 نفر از آنها ریتالین و 100 نفر دیگر استیمیدیت تجویز شد و پس از 4 هفته میزان تغییر شدت علایم بیماری با استفاده از پرسشنامه کانرز والدین مورد بررسی قرار گرفت. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های آماری تی زوجی و مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: میانگین کاهش نمره کانرز گروه ریتالین بعد از چهار هفته درمان 5/13± 63/19 و در گروه استیمیدیت2/7±29/3 به دست آمد. داروی ریتالین در83 نفر(3/83 درصد) بیماران مؤثر بود، در حالی که استیمیدیت تنها در 37 نفر(5/37 درصد) بیماران مؤثر بود. نتیجه‌گیری: این تحقیق نشان داد که فرم خارجی داروی متیل‌فنیدیت (ریتالین) مؤثرتر از فرم داخلی آن (استیمیدیت) می‌باشد. واژه‌های کلیدی: متیل‌فنیدیت، اختلال نقص توجه و بیش فعالی، اثربخشی