مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و تحریک الکتریکی فراجمجمه‌ای با جریان متناوب بر علائم خلقی بیماران افسرده

  مقدمه: همراستا با ارائه درمان‌های سنتی همچون دارودرمانی در درمان افسردگی، امروزه روش‌های نوینی به منظور کاهش علائم و نشانگان خلقی این اختلا ارائه شده است که از جمله آنها درمان‌های موج سومی همچون درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می‌باشد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و تحریک الکتریکی فراجمجمه‌ای با جریان متناوب بر علائم خلقی بیماران افسرده انجام گردید. روش کار: طرح پژوهش حاضر شبه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش در برگیرنده کلیه بیماران مبتلا به اختلال افسردگی مراجعه کنندگان به مراکز روانشناسی و روانپزشکی شهر بندرعباس بود و نمونه پژوهش نیز در برگیرنده 45 نفر از این افراد بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) و تحریک الکتریکی فراجمجمه‌ای با جریان متناوب (TACS) و کنترل گمارده شده و داده‌های پژوهش با استفاده از پرسشنامه افسردگی بک گردآوری شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (تحلیل کواریانس تک متغیره) استفاده گردیده و داده‌های بدست آمده با استفاده از نرم افزار تحلیل آماری SPSS V.23 تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌ها: تحلیل داده‌ها نشان دهنده آن بود که میانگین پس آزمون گروه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد 13/12، گروه درمان با تحریک فراجمجمه‌ای 86/17 و گروه کنترل 00/26 بوده و بین گروه آزمایش با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و تحریک الکتریکی فراجمجمه‌ای با جریان متناوب با گروه کنترل تفاوت معنی‌داری وجود دارد (05/0>P). همچنین در مقایسه این دو درمان، داده‌های بدست آمده نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر علائم افسردگی اثرات بیشتری را داشتند. نتیجه‌گیری: با در نظر داشتن یافته‌های این پژوهش می‌توان گفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به عنوان یکی از رویکردهای نوین روانشناسی اثرگذاری بالایی در کاهش علانم بیماری افسردگی داشته و می‌توان آن را به عنوان یک مداخله بالینی سودمند همراستا با درمان‌های دیگر به کار گرفت.