مقایسه اثربخشی بازی‌درمانی انفرادی و گروهی بر تعاملات بین فردی، فراخنای توجه، کنترل رفتار و کنترل هیجان

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، مقایسه‌ اثربخشی بازی‌درمانی انفرادی و گروهی بر تعامل بین فردی، حواس‌پرتی، فراخنای توجه، کنترل رفتار و کنترل هیجان در کودکان پیش‌دبستانی بود. روش: جامعه‌ آماری این پژوهش شامل کلیه‌ی دانش‌آموزان پیش‌دبستانی شهر اصفهان در سال 1395 بود که از میان آن‌ها تعداد سی‌ونه نفر به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب و به‌ طور ­تصادفی در سه گروه بازی‌درمانی انفرادی (13 نفر)، بازی‌درمانی گروهی (13 نفر) و کنترل (13 نفر)، گمارش شدند. برای دو گروه آزمایش، جلسات مداخله به مدت 10 جلسه‌ی هفتگی، برگزار شد، اما گروه کنترل در معرض هیچ مداخله‌ای قرار نگرفتند. پرسشنامه‌ی تعامل بین فردی، مقیاس فراخنای توجه، مقیاس کنترل رفتار و مقیاس کنترل هیجان، به‌عنوان ابزار پژوهش در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون، توسط والدین کودکان، پاسخ داده شد. داده‌ها توسط تحلیل کواریانس چند متغیره و آزمون L.S.D مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بازی‌درمانی انفرادی، بر فراخنای توجه و کنترل هیجان، مؤثر بوده است و بازی‌درمانی گروهی بر تمامی متغیرهای وابسته، اثر معناداری داشته است (001/ 0>P). همچنین میزان اثربخشی بازی‌درمانی گروهی در متغیرهای تعامل بین فردی و کنترل رفتار، نسبت به بازی‌درمانی انفرادی، بیشتر بوده است (001/ 0>P). نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج حاصل از پژوهش حاضر، هر دو روش بازی‌درمانی گروهی و بازی‌درمانی انفرادی، اثرات قابل‌توجهی بر مشکلات شناختی و رفتاری کودکان دارند، اما میزان و دامنه‌ اثربخشی بازی‌درمانی گروهی بیشتر است.