مقایسه ابزارهای توپوگرافی و فرمول­های محاسبه قدرت قرنیه با روش تاریخچه بالینی و روش گالیله به دنبال جراحی کراتکتومی فوتورفرکتیو

هدف: اندازه‌گیری قدرت قرنیه با استفاده از توپوگرافی، ارب‌اسکن، کراتومتری دستی، قرنیه و دو فرمول AdjACCP و AdjEFFRP با TCP گالیله و CHM به عنوان مرجع و مقایسه میزان انطباق و همبستگی این دستگاه‌ها و فرمول­ها در تشخیص قدرت قرنیه در بیماران به دنبال جراحی کراتکتومی فوتورفرکتیو. روش پژوهش: این مطالعه بر روی 66 چشم از 33 بیمار کاندید جراحی رفرکتیو انجام شد. قدرت مرکزی قرنیه بیماران با استفاده ازکراتومتری دستی، توپوگرافی Tomey، ارب‌اسکن، Eye sys و گالیله اندازه‌گیری شد. به علاوه، قدرت مرکزی قرنیه با استفاده از روش تاریخچه بالینی (CHM) و دو فرمول AdjACCP و AdjEFFRP نیز اندازه‌گیری شد. از شاخص‌های همبستگی مانند ضریب پیرسون (r ) و ضریب همبستگی بین گروهی (ICC) برای توصیف کیفی ارتباط داده‌ها و از آنالیز رگرسیون برای توصیف کمی ارتباط بین داده‌ها و از آزمون t برای مقایسه میانگین داده‌ها استفاده شد. یافته‌ها: روش CHM با همه روش‌های کراتومتری و دو فرمول AdjACCP و AdjEFFRP همبستگی داشت. اما مقادیر کراتومتری دستی، توپوگرافی Tomey، ارب اسکن و Eye sys به طور معنی‌داری بیش‌تر از روش CHM بودند (به ترتیب 66/0±55/0-، 63/0±58/0-، 62/0±36/0- و 62/0±51/0-). CHM کم‌ترین اختلاف میانگین را با TCP و دو فرمول AdjEffRP و AdjACCP داشت (به ترتیب، 63/0±07/0، 77/0±17/0 و 63/0±4/0) ولی باریکترین محدوده توافق بین CHM و دو فرمول AdjACCP و AdjEFFRP وجود داشت (به ترتیب، 37/1- تا 09/1 و 16/1- تا 3/1). نتیجه‌گیری: روش‌های کراتومتری (شامل کراتومتری دستی و Tomey، ارب اسکن II و Eye Sys) مقادیر کراتومتری قرنیه را بیش‌تر تخمین می‌زنند و می‌توانند منجر به تغییر هایپراپیک در محاسبه لنز داخل چشمی شوند. داده‌های AdjACCP، AdjEFFRP و TCP کم‌ترین میزان اختلاف را از نظر میانگین با CHM دارند ولی با توجه به توزیع متفاوت داده‌ها، بیش‌ترین میزان توافق بین CHM و دو فرمول AdjACCP و AdjEFFRP وجود دارد. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1392؛ دوره 19، شماره 1: 18-10.