مقایسه‌ی ابراز هیجان، سواد هیجانی و خودکارآمدی اجتماعی در کودکان با و بدون ناتوانی‌های یادگیری

هدف این پژوهش بررسی مقایسه‌ی ابراز هیجان، سواد هیجانی و خودکارآمدی اجتماعی در کودکان با و بدون ناتوانی‌های یادگیری بود. به همین منظور، 66 نفر کودک دارای ناتوانی یادگیری با روش نمونه‌گیری در دسترس و 66 نفر بدون ناتوانی یادگیری با روش تصادفی، در پژوهش شرکت نمودند. کودکان هر دو گروه از نظر جنس، پایه‌ی تحصیلی و محل سکونت با هم همتا شدند. روش پژوهش، علّی-مقایسه‌ای بود. داده‌ها با استفاده از مقیاس ابراز هیجان‌های کودکان ، ابزار ارزیابی سواد هیجانی کودکان و زیرمقیاس خودکارآمدی اجتماعی از پرسشنامه‌ی خودکارآمدی کودکان جمع‌آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس چندمتغیری (مانوا) استفاده شد. نتایج نشان داد که میانگین آگاهی ضعیف هیجانی و بی‌میلی در ابراز هیجان در کودکان دارای ناتوانی یادگیری و میانگین سواد هیجانی (خودآگاهی و مهارت‌های اجتماعی) و خودکارآمدی اجتماعی در کودکان بدون ناتوانی یادگیری، بیشتر بوده است (01/0=p). براساس نتایج، پیشنهاد می‌شود که جهت بهبود ابراز هیجان، سواد هیجانی و خودکارآمدی اجتماعی در کودکان دارای ناتوانایی‌های یادگیری، به راهبردهای روان شناختی توجه شود.