مقایسة نتـایج تجویز توأم آلندرونات و گلوکزآمین و گلوکزآمین به تنهایی در بهبـود علایم بیماران مبتلا به بیماری دژنراتیو مفصلی زانـو

زمینه و هدف: بیماری تخریب­کننده مفصلی شایع­ترین بیماری مفصلی در انسان و علت عمده ناتوانی مزمن در میان افراد مسن در کشورهای توسعه یافته است. با توجه به نقش گلوکز آمین به عنوان یک ماده محافظ غضروف در درمان استئوآرتریت، در این مطالعه اثر تجویز این دارو به تنهایی یا تجویز توأم با آلندرونات مقایسه شده است. روش بررسی: 130 بیمار مبتلا به استئوآرتریت زانو به طور تصادفی در دو گروه تجویز گلوکزآمین به تنهایی و ترکیب گلوکرآمین  وآلندرونات به مدت 12هفته مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران در هفته­های 1,3,6,12 از نظر کارآیی درمان مورد ارزیابی قرار گرفتند. معیارهای کارآیی، شدت درد، میزان خشکی مفصلی و میزان فعالیت فیزیکی، ودانسیتومتری مغز استخوان بود. یافته­ها: شدت درد در هر دو گروه کاهش یافت و در هر دو گروه مشابه بود میزان خشکی مفصلی طی درمان در هر دو گروه کاهش یافت ولی این کاهش به صورت معناداری در گروه درمان توأم بیشتر بود(05/0P<) میزان عملکرد مفصلی نیز طی درمان افزایش معناداری داشته است بطوری که عملکرد مفصلی در مراحل آخر مطالعه در گروه دریافت ­کننده گلوکز آمین به تنهایی کمتر بود(05/0P<). در نهایت بررسیBMD بیماران نشان داد تحت درمان توأم دانسیتومتری مغز استخوان نیز بهبود داشته است و تفاوت معنادار وجود دارد (05/ 0 P<). نتیجه­گیری: درمان توأم آلندرونات و گلوکز آمین نسبت به گلوکز آمین به تنهایی در بهبود خشکی مفصلی، عملکرد مفصلی و بهبود BMD در بیماران مبتلا به استئوآرتریت مؤثر می­باشد اما از نظر درد در مفصل این دو نوع درمان مشابه می­باشد.