مقایسة تأثیر زیلماکس و سطوح متفاوتی از اسانس زنیان به‌عنوان داروهای بتاآگونیست بر عملکرد رشد و متابولیت‌های بیوشیمیایی سرم در جوجه‌های خط پدری رگة آرین

این بررسی به‌منظور ارزیابی تأثیر مکمل‏سازی خوراکی اسانس زنیان یا زیلپاترول هیدروکلراید بر عملکرد، صفات لاشه و فراسنجه‌های بیوشیمیایی سرم در جوجه‏هایی که در دو محیط با برنامه‎های دمایی مختلف پرورش می‎یافتند، صورت گرفت. هدف دیگر این پژوهش، بررسی تأثیر تنش سرمایی بر فراسنجه‏های یادشده بوده است. یک طرح کامل تصادفی با هشت تیمار استفاده شد. چهار جیرة خوراکی استفاده شد (جیرة شاهد یا پایه، اسانس زنیان در دو سطح 150 و ppm450 و زیلپاترول در سطح ppm 6/1 که به جیرة پایه افزوده می‎شدند) که هرکدام با تکرارهای مربوطه (24 تکرار؛ 192=n؛ یک قطعه جوجة نر آرین در هر قفس انفرادی به‌عنوان تکرار) در دو محیط با برنامة دمایی مختلف (محیطی با دمای طبیعی و محیطی با تنش دوره‏ای سرمایی) به جوجه‏ها خورانده می‎شد. نتایج نشان داد در محیط پرورشی طبیعی، افزودن اسانس زنیان در سطح ppm 450 و زیلپاترول به جیرة پرنده‏ها موجب افزایش تری‏گلیسریدهای پلاسمایی در پایان دورة رشد (روز 29) در مقایسه با شاهد شد (05/0≥P). تنش سرمایی به‌طور معنی‏داری، عملکرد و وزن نسبی بورس فابریوس را در پرنده‏ها کاهش داد (05/0≥P). در کل افزودنی‏ها تأثیر مثبتی بر عملکرد پرنده‏ها نداشتند و نتوانستند تأثیر منفی تنش سرمایی روی جوجه‏ها را تخفیف دهند.