مقایسة تأثیر استرس محدودیت حرکتی بر یادگیری و حافظة فضایی رت‌های نر پیر و جوان

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر استرس محدودیت حرکتی بر یادگیری و حافظة­ فضایی رت­های نر پیر و جوان بود. تعداد 24 رت نر نژاد ویستار از پژوهشکدة رویان اصفهان در دو گروه سنی سه‌ماهه (جوان) و 12 ماهه (پیر) انتخاب شدند و براساس وزن در چهار گروه شش‌تایی تقسیم شدند. پس از یک هفته سازگاری با محیط لانه و تردمیل، هر گروه با توجه به برنامة­ خاص خود شامل، گروه استرس محدودیت حرکتی (روزی دو ساعت به‌مدت هفت روز) و گروه کنترل به تمرین پرداختند. برای اندازه­گیری میزان یادگیری و حافظة­ فضایی از آزمون مازآبی موریس استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل داده­ها با استفاده از تحلیل واریانس دوطرفه انجام شد. نتایج نشان داد که استرس محدودیت حرکتی، یادگیری رت­های پیر و جوان را تخریب می‌کند؛ اما بر حافظة­ فضایی آن‌ها اثر معناداری برجای نمی‌گذارد؛ به‌طوری‌که یادگیری رت­های جوان دراثر استرس در مقایسه با رت ­های پیر کمتر تخریب می‌شود. نتایج حاصل از پژوهش به تأثیر منفی استرس محدودیت حرکتی به‌ویژه در یادگیری اشاره دارد.