مفهوم‌پردازی مدل برندآفرینی شهری در ایران

  پژوهش حاضر به مفهوم‌پردازی مدل برندآفرینی شهری در ایران پرداخته­است. این مدل، براساس روش تحقیق کیفی «نظریة داده­بنیاد» به روش نمونه‌گیری نظری با مصاحبة عمیق نیمه­ساختاریافته با 18 نفر از خبرگان حوزه‌های مختلف بازاریابی، مدیریت شهری، اقتصاد و گردشگری، استخراج شده­است و پس از آن برای افزایش اعتبار بیرونی، پرسشنامه‌ای تنظیم شد و نظرات نخبگان در این خصوص بررسی شده­اند. یافته‌های این پژوهش نشان می­دهد که پدیدة برندآفرینی شهری در ایران، متأثر از عوامل گوناگونی است که در شرایط علّی، مداخله‌ای و زمینه‌ای، قابلیت طبقه‌بندی‌ دارد و پیامد اجرای راهبردهای برندآفرینی شهری، دستاوردهای مختلف اقتصادی، اجتماعی و اثرات روانی آن است. دراین­خصوص، پیشنهاد می‌شود که مدیران شهری، ضمن بررسی وضعیت کنونی برند و تصویر ذهنی موجود (درونی و بیرونی) از شهرهای خود، راهکار برندآفرینی شهری را تدوین کنند  و در صورت نیاز با تغییر و موقعیت‌یابی مجدد، تصویر بیرونی و درونی نامناسب از جغرافیای طبیعی و انسانی شهرها را اصلاح کنند و با بازتولید تصویر ذهنی، جایگاه و موقعیت بایسته را در ذهن مخاطبان ِهدف بیافرینند. دراین­زمینه، وجود شهروندانی راضی که هویتی باثبات برای شهر ایجاد می‌کنند و قدرتمندانه از برند شهر دفاع می‌کنند، می‌تواند تضمین‌کننده  موفقیت برنامه­های برندآفرینی باشد