معرفی تلفیق طیفی اسلپین کروی و بررسی آن بر روی مدل‌های جهانی و منطقه‌ای یونسفری

یکی از مشکلات حاکم بر مدل‌های یونسفری موجود، عدم تعامل و فقدان قابلیت ترکیب بین مدل‌هاست. این تحقیق به بررسی نحوه برهمکنش بین مدل‌های جهانی و منطقه‌ای یونسفری مبتنی بر توابع پایه ریاضی پرداخته است. ازآنجایی‌که توابع پایه اسلپین کروی قابلیت تعریف بر روی کل کره (مدل جهانی) و بخش از کره (مدل منطقه‌ای) را دارند، مبنای تلفیق طیفی قرار گرفته‌اند. دو دسته توابع پایه اسلپین کروی با ضرایب مختلف برای تلفیق طیفی (ترکیب مدل‌ها) مفروض هستند. ضرایب یک دسته که مربوط به مدلسازی با داده‌های منطقه‌ای (مدلسازی مستقیم) است؛ از مدلسازی توسط ایستگاه‌های محلی به‌دست‌آمده‌اند. دسته دیگر حاصل از ضرایب هارمونیک‌های کروی و یا تبدیل یافته مدل هارمونیک کروی به اسلپین کروی (مدلسازی غیرمستقیم) در یک زیرفضای مکانی برابر با دسته اول است.به‌منظور پیاده‌سازی تئوری تلفیق طیفی، درجه و مرتبه بیشینه مطابق با محصولات یونسفری سرویس‌های بین‌المللی برابر با 15 در نظر گرفته‌شده است. محدوده جغرافیایی مطالعاتی نیز محدوده قطب شمال فرض شده‌است؛ که تقریبا عرض‌های جغرافیایی بالاتر از 60 درجه را به‌صورت کلاهک کروی پوشش می‌دهد. فرآیند درستی آزمایی با مشاهدات گیرنده‌های دو فرکانسه 3 ایستگاه مشاهداتی که در مدلسازی جهانی و مستقیم حضور نداشته‌اند، انجام‌شده است. ریشه میانگین مربعات خطاهای حاصل از درستی آزمایی برای مدل‌های جهانی، غیرمستقیم، مستقیم و تلفیقی به ترتیب، 7/3، 2/2، 9/1 و 4/1 واحد محتوای کلی الکترونی می‌باشد. به‌عبارت‌دیگر، نتایج تلفیق طیفی مدل‌های مستقیم و غیرمستقیم نشان از صحت بیشتر این نوع مدل‌سازی دارد. با تلفیق طیفی می‌توان اثرات تعداد کم ایستگاه‌ها در مدل‌سازی غیرمستقیم و توزیع نامناسب ایستگاه‌ها در مدل‌سازی مستقیم را کم کرد. بنابراین خطای روش تلفیقی به‌صورت کلی کمتر از دو روش دیگر است.