مطالعه میزان به کارگیری فنّاوری اطّلاعات و ارتباطات به عنوان نوآوری برنامة درسی در دانشگاه‌ اصفهان بر مبنای الگوی پذیرش مبتنی بر علاقه

هدف پژوهش حاضر، مطالعة سطوح به کارگیری فنّاوری اطّلاعات از سوی اعضای هیئت علمی دانشگاه‌ اصفهان به عنوان معیاری برای پذیرش نوآوری برنامة درسی بر مبنای الگوی پذیرش مبتنی بر علاقه «سی بام» می‌باشد. نوع پژوهش توصیفی- پیمایشی بوده و نمونة آماری شامل 126 نفر از استادان دانشگاه‌اصفهان از طریق روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای‌ نسبتی انتخاب شده است. ابزار به‌کارگرفته ‌شده، پرسشنامة استاندارد سنجش سطوح کاربرد فنّاوری در آموزش بر مبنای الگوی پذیرش مبتنی بر علاقه (نسخه1.1) است. اطّلاعات جمع‌آوری‌شده با به کارگیری آماره‌های «آزمون تی»، آنالیز واریانس یکراهه «آنوا»، همبستگی و نیز تشکیل جدول توافقی تحلیل گردید. نتایج تحقیق نشان داد: 1) با ارجاع به الگوی پذیرش مبتنی بر علاقه، اکثریت استادان دانشگاه (9/65%) در سطوح 2 تا 5 (آمادگی تا استفاده عادی) از به کارگیری فنّاوری اطّلاعات قرار دارند. 2) استادان زن در مقایسه با مرد و استادان در مرتبه مربی و استادی در مقایسه با استادان در مرتبه‌های دانشیاری و استادیاری در سطح پایین‌تری از به کارگیری فنّاوری اطّلاعات قرار دارند. 3) سابقة خدمت استادان رابطة معنی‌داری با سطح به کارگیری فنّاوری توسط آنها ندارد