مطالعه عددی پایداری گودهای عمیق به روش میخ کوبی با ارائه جداول و نمودار های کمک طراحی

در سال های اخیر به علت شتاب گرفتن ساخت و ساز ساختمان های بلند در اکثر کلان شهر ها، گودبرداری های عمیق و نیمه عمیق در پروژه های عمرانی انجام می شود. پایدار سازی جداره گود جزو ضروریات یک پروژه می باشد که در مبحث هفتم مقررات ملی ساختمان نیز به آن اشاره شده است. روش های مختلفی برای این پایدار سازی وجود دارد که به شرح زیر می باشند: روش خرپایی، مهار متقابل، سپرکوبی، اجرای شمع، دیوار دیافراگمی و سیستم مهار به پشت و میخ کوبی. نبود مرجعی کامل برای طراحی مقدماتی دیوار میخ کوبی شده در شرایطی که عمق گود، سربار کنار گود و نوع خاک متفاوت باشد می تواند از دغدغه های بسیاری از طراحان، کارفرمایان و مجریان باشد. این جداول و نمودارها می توانند همانند آنچه که مهندسین مشاور اینترکان در مورد سازه های نگهبان خرپایی ارائه نموده اند، دید اولیه خوب و مناسبی به دست اندرکاران صنعت ساختمان بدهد. در این مقاله با تغییر مشخصات مقاومتی خاک (چسبندگی و زاویه اصطکاک داخلی) در محدوده خاک های متداول و هم چنین انواع سربار کنار گود (ماکزیمم معادل یک ساختمان شش طبقه)، برای گودهای با عمق مختلف( ماکزیمم تا پنج طبقه زیرزمین)، طراحی انجام شده است. برای هر گود با مشخصات متفاوت براساس آئین نامه های معتبر، چندین مدل( به طور متوسط 50 مدل) در نرم افزارهای تعادل حدی ( جهت محاسبه ضریب اطمینان) والمان محدود (جهت محاسبه تغییر شکل و نیرو) بررسی شده تا طراحی ها اقتصادی باشند و در نهایت منجر به ارائه جداول و نمودارهای کمک طراحی شده است. سیستم میخ کوبی برای گودهای تا عمق m 13 با سربار حداکثرkN/m2 60 (معادل ساختمان 6 طبقه) در زمین هایی که مناسب این روش هستند جوابگو بوده، اما برای اعماق و یا سربارهای بیشتر نیاز به سیستم های ترکیبی ( به طور مثال سیستم ترکیبی میخ کوبی و انکر) می باشد.