مطالعه توزیع مکانی و زمانی مواد مغذی، کلروفیل-آ و فراسنج‌های فیزیکوشیمیایی در آب‌های ساحلی بندر بوشهر

در این پژوهش، مواد مغذی، کلروفیل-آ و فراسنج‌های فیزیکی وشیمیایی نظیر شوری و pH در 23 ایستگاه در سواحل بندر بوشهر، با توجه به وجود نقاط حساسی همچون شناگاه‌ها و ورودی‌ روان‌آب‌های سطحی و فاضلاب‌ها در دو فصل گرم (شهریور 96) و سرد (بهمن 96)، اندازه‌گیری و مقایسه شدند. نتایج این مطالعه نشان‌دهنده بالا ‌بودن اکسیژن محلول و pH در مناطقی از آب‌های ساحلی است که احتمالاً به دلیل وجود اجتماعات گسترده‌ای از جلبک‌های دریایی در این ناحیه است. همچنین، نتایج نشان داد که نیترات، نیتریت، آمونیوم، سیلیکات، دما، هدایت الکتریکی، شوری، اکسیژن محلول و کلروفیل-آ دارای اختلاف معنی‌داری بین دو فصل می‌باشند (05/0>p). مقایسه فصل‌های سرد و گرم نشان‌دهنده درصد بالای غلظت نیترات و سیلیکات در منطقه مورد مطالعه است. غلظت نیترات و آمونیوم اندازه‌گیری‌شده در فصل سرد (به ترتیب µg/L 79/324 و µg/L 66/12) بسیار بیشتر از فصل گرم (به ترتیب µg/L 43/123 و µg/L 91/1) بود. همچنین در اکثر ایستگاه‌های نزدیک به ساحل غلظت نیترات بالاتری مشاهده گردید به طوری که غلظت آن در دو فصل در نقاط ساحلی µg/L 91/229 و در فاصله 5 کیلومتری از ساحل µg/L 56/81 تعیین شد. در کل با استفاده از یک شاخص تعیین کیفیت آب می‌توان گفت که، در زمان انجام این پژوهش، وضعیت آب سواحل شهر بوشهر از نظر میزان مواد مغذی و کلروفیل-آ در وضعیت خطرناکی قرار ندارد. نتایج بدست آمده از این پژوهش می‌تواند در بخش‌های سلامت شهروندان و محیط زیست و نیز در توسعه صنعت گردشگری بندر بوشهر توسط تصمیم‌گیران محلی مورد استفاده قرار گیرند.