مطالعه‌ی میزان وقوع جرم در محله های شهر تهران و تأثیر آن بر اعتماد و روابط بین فردی شهروندان

مقاله‌ی حاضر به بررسی رابطه‌ی بین میزان وقوع جرم در محله­های شهر تهران با مهمترین مؤلفه‌های سرمایه‌ی اجتماعی، یعنی اعتماد و روابط بین فردی شهروندان می­پردازد. به این منظور با تعریف اعتماد و روابط بین فردی، رابطه بین وقوع جرم در محله با میزان اعتماد و روابط بین فردی ساکنان مورد مطالعه قرار گرفت. در یک تقسیم­بندی براساس تشابه افراد مبتنی بر یک یا چند معیار، می­توان شهر را به محلاتی تقسیم کرد و محدوده مشخصی را برای هر یک از محلات در نظر گرفت و برای ساکنان هر محله هویتی تعریف کرد. این مقاله با استفاده از داده­های گردآوری شده توسط پرسشنامه از 10 خوشه­ محله‌ی مناطق 22 گانه‌ی شهری تهران، 5000 پاسخگو را در قالب 500 بلوک انتخاب کرده، صورت پذیرفت. برای تحلیل داده­ها، از آمار توصیفی، ضرایب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شده است. یافته­ها نشان می­دهند که بین وقوع جرم در محله و اعتماد بین فردی شهروندان رابطه‌ی معناداری وجود دارد. دلالت­های کاربردی این تحقیق توجه بیشتر مدیران شهری و انتظامی به امر سازمان­یافتگی کالبدی و اجتماعی در محله است. بازسازی بافت­های فرسوده، نماهای ساختمان و معابر عمومی، بهبود فضاهای سبز، نشیمن­گاهها، احداث مراکز تفریحی به عنوان عوامل کالبدی مؤثر بر کاهش میزان وقوع جرم، می­توانند نقش تعیین‌کننده­ای در افزایش احساس امنیت و به تبع آن افزایش اعتماد بین فردی و شکل­گیری روابط اجتماعی داشته باشند.