مطالعة تطبیقى «ایمان» در اندیشة میگل د. اونامونو و حافظ شیرازى

ادبیات تطبیقى از مهم ترین گونه هاى ادبى است که ما را در یافتن وجوه مشترک اندیشه هاى بزرگان جهان که ازنظر زمانى ومکانى از یکدیگر فاصله دارند، یارى مى رساند. میگل د. اونامونو، فیلسوف، شاعر و متکلم اسپانیایى با برجاى گذاشتن اثر مهم و عمیق خود، درد  جاودانگى، تأثیر بسیارى بر اندیشمندان پس از خود و به ویژه فلاسفة اگزیستانسیالیست گذاشت. از سویى گزاره هاى اونامونو در باب ایمان به خدا، شباهت بسیارى به عرفاى شرقى دارد و ما را به مقایسة افکار این فیلسوف ژرف اندیش اسپانیایى با این افراد وا می دارد. با دیدگاه حافظ « ایمان » در مقاله حاضر تلاش شده است تا دیدگاه اونامونو دربارة شیرازى، شاعر و متفکر قرن هشتم ه. ق. مقایسه شود و گزاره هاى هر دو در باب ایمان و عشق به خداوند به محک تطبیق کشیده شود. این شباهت و همسانى را به خوبى مى توان با ذکر شواهدى از درد جاودانگى اونامونو و ابیاتى از دیوان حافظ شیرازى نشان داد.