مشخصات جمعیت‌شناختی و عوامل خطر کودک و والدین در زیرگونه‌های کودک‌آزاری: نتایج برگرفته از بخش حمایت روانی-اجتماعی

مقدمه: کودک­آزاری، هم­چنان به صورت یک معضل چشمگیر اجتماعی و بهداشتی عمومی در کشورهای در حال توسعه، وجود دارد. مطالعات انجام شده در این خصوص، اطلاعات ارزشمندی با توجه به زمینه و ماهیت این پدیده و تاثیر آن بر بهداشت عمومی جامعه فراهم می­آورند. این مطالعه با هدف تعیین مشخصات جمعیت­شناختی و عوامل خطر کودک و والدین در زیرگونه­های کودک­آزاری در یک بخش حمایت روانی-اجتماعی انجام شده است. روش­کار: این مطالعه­ی مقطعی در بازه­ی زمانی 1390 تا 1392 در بیمارستان کودکان بندرعباس انجام شده است. جمعیت مورد مطالعه شامل 519 کودک آزاردیده بود که به بخش حمایت روانی-اجتماعی جهت انجام تحقیقات بیشتر ارجاع داده شده بودند. داده­های مربوط به مشخصات جمعیت­شناختی و عوامل خطر با استفاده از پرسش­نامه جمع­آوری گردیدند. داده­ها با آمار توصیفی، رگرسیون لجستیک و نرم­افزارSPSS  نسخه­ی 16 تحلیل شدند. یافته­ها: از بین تمام موارد، 315 مورد (7/60%)  پسر بوده و 355  مورد (4/68%) زیر شش سال داشتند. در کل،  در 152 مورد (3/29%)، والدین به اختلال روانی مبتلا بودند. بیشترین نوع کودک­آزاری، به صورت غفلت از کودک بود (77%). سوءاستفاده و آزار فیزیکی کودکان بیشتر در بین مادرانی که شاغل بودند صورت پذیرفته بود. هم­چنین نتایج مطالعه نشان داد که آزار فیزیکی کودکان در بین والدین با تحصیلات پایین­تر، به میزان کمتری مشاهده می­شود. هم­چنین این نوع آزار، در بین کودکان با والدین مبتلا به اختلالات روانی و خانواده­های تک­والدی، شایع­تر است. نتیجه­گیری: این مطالعه نشان داد که مشخصات جمعیت­شناختی کودک و والدین و برخی عوامل خطر مرتبط، تاثیر چشمگیری بر زیرگونه­های کودک­آزاری دارند.