مسیریابی گردشگران در بافت‌های تاریخی با رویکرد حفاظت و احیای این بافت‌ها با استفاده از GIS (نمونة موردی: سنندج)

سنندج مرکز استان کردستان با دارا بودن بافت قدیمی در هسته و بخش مرکزی شهر همراه با کوچه‌های پیچ در پیچ و فشرده که بنابر مقیاس انسانی -کالبدی در گذر زمان به وجودآمده‌اند، الگویی از معماری سنتی را به نمایش می‌گذارند و در عین حال به لحاظ ارزشهای خاص تاریخی و دارا بودن ویژگی‌های معماری، شهر‌سازی، فرهنگی و هنری در آن می‌تواند به یکی از شهر‌های گردشگری در ایران تبدیل شود. روش تحقیق حاضر توصیفی - تحلیلی بوده و به لحاظ نوع آن کاربردی است. شیوة جمع‌آوری اطلاعات اسنادی-کتابخانه‌ای بوده و برای تکمیل داده‌ها از پیمایش میدانی استفاده شده است. به منظور شناسایی مسیر‌های بهینه، با کاربرد GIS و اعمال معیارهای مؤثر در مسیر‌یابی با کمی کردن آنها و با استفاده از اطلاعات فراهم آمده در پایگاه سیستم اطلاعات جغرافیایی، تجزیه و تحلیل‌های فضایی و به کار‌گیری الگوریتم‌های همانند Overlay، مدل بولین و Network analysisدرGIS مسیر‌های عبوری مناسب برای الگوی حرکت گردشگری در بافت، شناسایی و تفکیک شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج به دست آمده از تحقیق مبین این است که شرایط اعمال شده در منطق بولین از عدم اطمینان کمتری برخوردار است، چرا که در این روش به دلیل محدودیت‌های قطعی این مدل، مسیرهای بسیاری پیشنهاد داده می‌شوند که ممکن است همه آنها برای گردشگران مناسب نباشند، لیکن با اعمال مدل Network analysis بر نتایج به دست آمده در روش قبلی، مسیر‌های بهینه گردشگری که جامع خصوصیات مسیریابی گردشگری هستند، مشخص و پیشنهاد داده شدند.