مروری بر کاربرد و اهمیت جلبک‌ها در علوم شیلاتی و صنایع غذایی

جلبک‏ها مهمترین تولید‏کنندگان اولیه هستند که بطور کلی به دو زیر گروه میکروجلبک (میکروسکوپیک) و ماکروجلبک (ماکروسکوپیک) تقسیم بندی می‏شوند. جلبک‏های دریایی منابع مهمی از ترکیبات فیتوشیمیایی با خواص آنتی اکسیدانی هستند که در داروسازی، مصارف پزشکی، صنعت تغذیه انسان، دام و آبزیان بصورت مستقیم و غیرمستقیم نقش دارند. میکروجلبک‏ها به عنوان منبع تغذیه‏ای مهم برای مراحل ابتدایی رشد و توسعه لارو آبزیان محسوب می‏شوند. بسیاری از فرآورده‏ها مانند کاروتنوئید، فیکوبیلین، اسیدهای چرب غیراشباع، پلی ساکاریدها، ویتامین‏ها و مولکول‏های فعال بیولوژیکی که برای استفاده در سلامت انسان و آبزیان مهم هستند، در جلبک‏ها شناسایی و جداسازی شده است. اسیدهای چرب غیراشباع بلند زنجیره PUFA (ایکوزاپنتاانوئیک اسید (EPA،3n-20:5) و دیکوزاهگزاانوییک اسید (DHA، یا 3n-22:6) برای متابولیسم بدن در انسان بسیار مهم هستند. جلبک‏های کلروفیت و بریوفیت برای استخراج این اسیدهای چرب سالم و ضروری مورد استفاده قرار می‏گیرند، ترکیبات زیست فعال و فیتوشیمیایی موجود در جلبک سبب می‏شود که بعنوان یک ترکیب بسیار مفید در صنایع غذایی، دارویی و پزشکی شناخته شوند. ماکرو و میکرو جلبک‌ها منابع ژنتیکی و تنوع زیستی وسیعی داشته که اهمیت آنها را افزایش می‌دهد. آنها در صنایع مختلف آرایشی، بهداشتی، پزشکی کاربرد دارند، همچنین به دلیل ارزش غذایی بالا، داشتن مواد معدنی و کمیباب، پروتئین بالا و اسیدهای چرب غیراشباع در تغذیه انسان، دام و آبزیان مورد استفاده قرار گرفته‌اند. از این رو در مطالعه حاضر خواص، پتانسیل و کاربرد جلبک‏ها بحث شده است.