مروری بر روش‌های سنتز نانودات‌های کربن و بررسی خصوصیات نشری آنها

کربن نانودات‌ها (کربن دات‌ها) نسلی جدید از ساختارهای نانوکربنی (فولرن‌ها، نانولوله‌های کربنی، گرافن‌ها) هستند که تاکنون شناخته شده‌اند. این نقاط کوانتومی کربنی دارای سطوح اثرناپذیری می‌باشند که به دلیل پایداری بسیار زیاد نسبت به رنگ پریدگی دربرابر تابش نور، زیست سازگاری، سمیت پایین، صرفه اقتصادی، و فراوانی مواد اولیه آن در طبیعت توجهات بسیاری را به خود جلب نموده‌اند. عموماً کربن نانودات‌ها حاوی تعداد کثیری از گروه‌های کربوکسیلیک اسید بر روی سطح خود می‌باشند، به همین دلیل حلالیت بسیار خوبی در آب داشته و برای عامل‌دارشدن توسط انواعی از گونه‌های آلی، پلیمری، معدنی یا زیستی مناسب می‌باشند. ساختار یک‌دست آنها همراه با ابعاد بسیار ریز، قابلیت دست‌کاری و عامل‌دار نمودن سطح و تنوع گسترده در روش‌های سنتزی ساده، سریع و ارزان سبب گردیده است تا کربن نانودات‌ها به عنوان جایگزین سایر نانوکربن‌ها (فولرن‌ها، نانوالماس‌ها، نانولوله‌های کربنی) معرفی گردند. البته قابل توجه‌ترین مسئله در مورد کربن نانودات‌ها، قابلیت جایگزینی آنها با کوانتوم دات‌های بر پایه فلزات سمی می‌باشد.