مروری بر رزین‌ها و افزودنی‌های با خاصیت ذاتی ضدمیکروبی مورد استفاده در پوشش‌ها

از بین بردن و جلوگیری از انتشار میکروب‌‌‌‌‌‌ها از گذشته مورد توجه قرار داشته است. از جمله راه‌‌‌‌‌‌های مبارزه با عوامل بیماری‌‌‌‌‌‌زا استفاده از پوشش‌‌‌‌‌‌های ضدمیکروبی می‌‌‌‌‌‌باشد. رزین‌‌‌‌‌‌های آکریلیک و متاکریلیک، پلی‌‌‌‌‌‌الکترولیت‌‌‌‌‌‌های مزدوج کاتیونی، رزین‌‌‌‌‌‌های ‌‌‌‌‌‌سیلوکسانی، رزین‌‌‌‌‌‌های پرشاخه و درخت‌‌‌‌‌‌سان، رزین‌‌‌‌‌‌های با گروه انتهایی آمونیم چهارتایی، رزین‌‌‌‌‌‌های ناهمگون حاوی اتم نیتروژن در زنجیره اصلی، رزین‌‌‌‌‌‌های حاوی گوانیدین، رزین‌‌‌‌‌‌های تقلیدکننده پپتیدهای طبیعی، پپتیدهای مصنوعی، رزین‌‌‌‌‌‌های با زنجیره اصلی آریل‌‌‌‌‌‌آمید و فنیل‌‌‌‌‌‌اتیلن، رزین‌‌‌‌‌‌های هالوژن‌‌‌‌‌‌دار و حاوی مشتقات فسفر و گوگرد، رزین‌‌‌‌‌‌های مشتقات فنل و بنزوئیک‌‌‌‌‌‌اسید، و ترکیبات آلی‌‌‌‌‌‌- فلزی، موادی هستند که مورد مطالعه قرار گرفته است. همچنین برای ایجاد فعالیت ضدمیکروبی در آنها، عملیات دیگری مانند ادغام کووالانسی ترکیبات ضد‌‌‌‌‌‌میکروبی با وزن مولکولی کم، پیوند پپتیدهای ضدمیکروبی، پیوند‌‌‌‌‌‌زدن دیگر رزین‌‌‌‌‌‌های ضدمیکروبی، افزودن ترکیبات ضدمیکروبی با وزن مولکولی کم، آلیاژکردن با رزین‌‌‌‌‌‌های ضدمیکروبی و افزودن ترکیبات ضدمیکروبی معدنی به رزین‌‌‌‌‌‌ها توسط محققان مختلف صورت گرفته است. در این مقاله نمونه‌‌‌‌‌‌هایی از این پژوهش‌‌‌‌‌‌ها به طور مختصر آورده شده است.