مروری بر تأثیر حضور ایتریا و عامل بازدارنده بنزوتریازول بر خواص الکتروشیمیایی ‏و فعال-سازی سازوکار خودترمیم‌شوندگی‏ در پوشش‌های پایه آلومینا

در این پژوهش، اثر افزودن ایتریا‎ و بنزوتریازول بر‎ رفتار خوردگی و فعال‌سازی سازوکار خودترمیم‌شوندگی در ‏پوشش‌های‎ ‎نانوساختار ‏پایه ‏‏آلومینا‏ ‏مورد بررسی قرار گرفت. پوشش‌های پایه سرامیکی تک‌جزئی آلومینا، دو‌جزئی آلومینا- ایتریا و سه‌‏جزئی آلومینا- ایتریا- بنزوتریازول جهت بهبود رفتار خوردگی فولاد ‏St52‎‏ توسط فرایند سل- ژل برروی ‏سطح فولاد ‏St52‎‏ لایه‌نشانی شدند. سپس ‎آنالیز فازی، مورفولوژی و توپوگرافی این پوشش‌ها به‌ترتیب توسط ‏GIXRD،FE-SEM ‎‏ و ‎ AFMارزیابی شده است. هم‌چنین به منظور بررسی توزیع عناصر در پوشش‌های ‏لایه‌نشانی شده از آنالیز ‏EDS‏ استفاده گردید. ‎در نهایت، رفتار خوردگی پوشش‌های لایه‌نشانی شده و زیرلایه مورد ‏بررسی‎، در زمان‌های غوطه‌وری 1، 48 و 96 ساعت در محلول ‏‎3.5wt.%NaCl‏ توسط آزمون‌های طیف‌‏سنجی امپدانس الکتروشیمیایی و پلاریزاسیون پتانسیودینامیک مورد بررسی قرار گرفت. نتایج ‏GIXRD‏ ‏بیانگر آمورف بودن پوشش‌ها و عدم تشکیل ساختار بلوری بود. مشاهدات‎ ‏FE-SEM‏ و ‏AFM‏ نشان‌دهنده ‏بدون نقص بودن پوشش‌های دو‌جزئی آلومینا- ایتریا و سه‌جزئی آلومینا- ایتریا- بنزوتریازول در مقایسه با ‏پوشش تک‌جزئی آلومینا بود.