مروری بر انتقال حرارت در پوشش‌های نانوکامپوزیتی و مدل‌های ریاضی حاکم بر آن

امروزه با توجه به کاهش منابع انرژی و ضرورت صرفه‌جویی در مصرف آن، استفاده از انواع پوشش‌های عایق حرارتی در ساختمان‌سازی و صنایع مختلف مورد توجه قرار گرفته است. پوشش‌های عایق حرارتی پلیمری، یک دسته از پوشش‌های عایق هستند که به دلیل استفاده از تقویت‌کننده‌های مناسب در بستر پلیمری می‌توانند دارای خواصی مانند رسانایی گرمایی پائین، مقاومت حرارتی بالا و ضریب جذب پایینی باشند. بهره‌برداری و اجرای آسان پوشش‌های عایق پلیمری از دیگر مزایای این پوشش‌ها می‌باشند که توجه به این پوشش‌ها را افزایش داده است. درصورتی که یکی از اجزای اضافه شده در این پوشش‌ها در مقیاس نانو باشد، پوشش‌های عایق حرارتی نانوکامپوزیتی تهیه خواهد شد. در این مقاله ابتدا به اختصار به پوشش‌های نانوکامپوزیتی با ضریب حرارتی کم اشاره خواهد شد و سپس به مدل‌‌های ریاضی حاکم بر قوانین انتقال حرارت در این پوشش‌ها پرداخته خواهد شد.