ماهیت و ویژگی های قرارداد لیسانس و قابلیت انطباق آن با عقود معین در قانون مدنی ایران

لیسانس قراردادی است که در آن اجازه (امتیاز) استفاده از مالکیت­های فکری به دیگری واگذار می­شود، بدون اینکه انتقال مالکیتی صورت گیرد. این امتیاز اغلب ، نه به­طور مستقل ، بلکه در ضمن قراردادهای دیگری همچون فرانشیز، بیع متقابل یا "بی.او.تی" اعطاء می­­شود. لیسانس انواعی دارد؛ از جمله، انحصاری، غیر انحصاری، انفرادی، ارادی و اجباری. معمولاً در این قرارداددانش فنی نیز منتقل می­شود. ارزش و مالیت دانش فنی در سری بودن آن نهفته  است، به گونه­ایی که اگر در شمار دانش عمومی درآید به اعتبار قرارداد خدشه وارد می­شود. لیسانس قراردادی است عهدی، تعاهدی و اغلب تشریفاتی. ماهیت آن با هیچ­یک از عقود معین در قانون مدنی ایران منطبق نیست و به­نظر می­رسد که عقدی بی­نام و تابع ماده 10 این قانون باشد