فقر ضد تاریخی‌گری در مواجهه با تاریخ؛ یک ارزیابی انتقادی

هدف این مقاله، ارزیابی انتقادی رویکرد ضدتاریخی‌گری است.رویکردی که نیم قرن است در حوزه علوم انسانی فعال است و کارل پوپر از سرشناس‌ترین اندیشمندان این نحله است.روش کار، مطالعه اسنادی است.نتایج تحقیق نشان می‌دهد که اگرچه انتقادات ضدتاریخی‌گری از تاریخی‌گری در مارکسیسم ارتدوکس موفق بوده، اما بسط نقاط ضعف تاریخی‌گری مارکسیستی به تاریخی‌گری در شکل عام آن، از ایرادهای مهم ضدتاریخی‌گری است.همچنین، تقلیل دادن منطق علم تاریخ، به منطق علوم طبیعی با ویژگی«ابطال‌پذیری»، دیگر اشکال ضد تاریخی‌گری است.این امر باعث شده در مطالعه تاریخ ارزش‌ها جایگاهی نداشته باشند، تقلیل‌گرایی منطقی به وجود آید، فردگرایی روش‌شناختی حاکم شود، و مدلی جایگزین برای مطالعه تاریخ ارائه نشود.لذا، ضدتاریخی‌گری از آن‌جایی که مخالف مطالعه تاریخ با چشم‌اندازی گذشته‌نگر، تبیینی و تحلیلی است، و به علت نقد سلبی و نه ایجابی نسبت به تاریخی‌گری، خود مبتلا به فقر نظری است.