فرصت‌های آموزشی و نابرابری‌های منطقه‌ای در مدارس مناطق مرزی و غیرمرزی استان خراسان رضوی

منطقه محل زیست، یکی از شاخص‌های اساسی برای طبقه‌بندی انواع نابرابر‌های آموزشی است. در این نوع نابرابری، بهره‌مندی فرد از  آموزش و پرورش به دلیل ویژگی‌های محل زندگی‌اش محدود می‌شود. چون کنترل این ویژگی ها، به وسیله افراد امکان پذیر نیست، حق آنها برای دریافت آموزش برابر، تحت‌الشعاع تهدیدها و فرصت‌های بیرونی قرار می‌گیرد. شواهد موجود دربارة نابرابر‌های منطقه‌ای آموزش، یکی از چالش‌های جدی نظام‌های آموزشی از جمله در ایران به شمار می‌آید. این مقاله با محور قراردادن این نوع نابرابری، یافته‌های حاصل از پژوهشی پیمایشی درباره برابری فرصت‌های آموزشی در مناطق مرزی (محروم) و غیرمرزی (غیرمحروم) را به اختصار ارایه می‌نماید. پژوهش یاد شده در 45 مدرسه در 3 شهر منطقه مرزی و 39 مدرسه در 2 شهر منطقه غیرمرزی خراسان رضوی انجام گرفت، و با تحلیل یافته‌های حاصل از جستجو در مدارک، مشاهده، و دو فرم پرسشنامه به این نتیجه رسید که فرصت‌های ظاهری میان مناطق مقایسه شده، در سه عنصر درون‌داد، فرایند و تولیدات مدارس نشان‌دهنده نوعی نابرابری بحرانی نیست.