فراز و فرود اشتغال زنان در ایران و تفاوت آن با روندهای جهانی

هدف از این مقاله بررسی روند اشتغال زنان در ایران و تفاوت­های جنسیتی در این حوزه طی سال­های 1335 تا 1385 است. این مطالعه نشان می­دهد که در سه دهه­ی اخیر در تمام گروه­های سنی، شاهد کاهش مشارکت نیروی کار زنان هستیم. گر چه فراز و فرودهای زیادی در میزان مشارکت نیروی کار زنان رخ داده است اما همواره سطح اشتغال بسیار پایین است. الگوی سنی اشتغال در سه دهه­ی اخیر نیز بررسی شده است. نتایج نشان می­دهد که این الگو عمدتاً از نمودار M شکل تبعیت نمی­کند. با استفاده از روش­های تحلیل درجمعیت­شناسی ریاضی، تغییرات در میزان خام اشتغال به دو مؤلفه تجزیه شده است. این مؤلفه­ها عبارتند از تغییرات در ساختار سنی و تغییرات در میزان­های اشتغال. نتایج نشان می­دهد که نقش ساختار سنی رو به افزایش است؛ اما در مجموع سهم اندکی از تغییرات در میزان اشتغال خام را به خود اختصاص می­دهد. تحلیل عوامل مؤثر بر اشتغال زنان نشان می­دهد که عواملی در سطح کلان مانند مشکلات اقتصادی و سیاسی و در سطح خانواده مانند کاهش باروری، سطوح بالاتر تحصیلات، افزایش مخارج بر سطوح اشتغال زنان تأثیر بسزایی داشته است.