عوامل مؤثّر بر گرایش دانشجویان پردیس دانشگاه شاهد به نمازخواندن (با تأکید بر جوّ دینی خانواده، گروه دوستان، استادان دانشکده)

هدف: هدف از این تحقیق، بررسی رابطة محیط‌های دینی خانواده، دانشگاه و گروه دوستان و میزان گرایش دانشجویان دانشگاه شاهد به نماز است. روش : روش تحقیق از نوع پیمایشی و جامعة آماری آن، دانشجویان شاغل به تحصیل در پردیس دانشگاه شاهد بودند که طبق آمار ارائه شده از طرف آموزش دانشگاه، 4020 نفر بوده‌اند. حجم نمونه، 267 نفر تعیین شدند که در نهایت، 260 پرسشنامه تکمیل و جمع‌آوری شد. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه بود که در آن از طیف پنج‌تایی لیکرت استفاده شد. یافته‌ها: 1. میانگین گرایش به نماز در بین دانشجویان دختر، 88.22 و در میان دانشجویان پسر، 81.35 است. 2. تفاوت معنی‌داری بین دانشجویان دختر و پسر به لحاظ گرایش به نماز جماعت وجود دارد و در میان دختران بیشتر بوده است. 3. رابطة معنی‌داری بین گرایشهای دینی درون خانواده و گرایش به نماز وجود دارد؛ به این معنا که با افزایش گرایشهای مذهبی درون خانواده،گرایش دانشجویان به نماز نیز افزایش می‌یابد. 4. رابطة معنی‌داری بین مذهبی بودن محیط‌های ثانویه و گرایش به نماز وجود دارد. 5. رابطة معنی‌داری بین نوع دوستان و الگوهای انتخابی و گرایش به نماز وجود دارد؛ به این معنا که دوستان مذهبی تأثیر مستقیم بر گرایش به نماز بر روی فرد دارند. نتیجه‌گیری: محیط‌های دینی خانواده و دانشگاه و گروه دوستان، تأثیر مثبتی بر گرایش دانشجویان به نماز دارند