طنز در بازی های ویدیویی خشن و ارزیابی مخاطب ایرانی از آن

بازی های ویدیویی نوعی از رسانه اند و تنها تفاوت آن ها با دیگر رسانه ها در تعامل مخاطب با آن هاست؛ به عبارت دیگر، بدون بازیکن، بازی حادث نمی شود. موضوع ترکیب طنز با خشونت برای تلطیف خشونت در رسانه و جذب مخاطب، از مباحث مورد علاقه ی هنرمندان در دوره های اخیر بوده است. با توجه به وجود نمونه های ترکیب طنز و خشونت در انواع رسانه، بازی های ویدیویی خشن نیز می توانند با طنز همراه باشند. با توجه به این نکته ی مهم که بازی های ویدیویی به سرعت در حال گسترش یافتن در سراسر دنیا هستند، پژوهش درباره ی تأثیرات این بازی ها ضروری است. از این رو مقاله ی حاضر نه تنها در متن بازی های ویدیویی خشن، بلکه بیرون از متن و در میان بازیکنان نیز به جستجوی طنز خواهد پرداخت. اگر بتوان طنز در باز ی های ویدیویی را بر اساس مکان وقوع، در دو گروه «طنز درون متن بازی» و «طنز برآمده از متن بازی» دسته بندی کرد، طنز برآمده از متن را نیز می توان بر اساس زمان وقوع، به دو گروه «طنز برآمده از متن در طول انجام بازی» و «طنز برآمده از متن بعد از اتمام بازی» تقسیم کرد. هدف این مقاله دستیابی به چارچوب های ممکن برای در کنار یکدیگر قرار گرفتن طنز و خشونت و تدوین این چارچوب ها برای استفاده ی سازندگان بازی های ویدیویی از آن هاست. با در نظر گرفتن نوع شناسی طنز در رسانه، عناصر سازنده ی بازی های ویدیویی و دسته بندی طنز از منظر ترکیب با خشونت، چارچوب شناسایی اشکال طنز در متن و بیرون از متن بازی های ویدیویی خشن ارائه می شود.