صیانت و سامان‌دهی عرصه و حریم منظری تپه‌های باستانی سیلک

تپه‌های سیلک کاشان از نخستین استقرارگاه‌های دائمی انسان (روستانشینی) در فلات ایران محسوب می‌شود که آثاری از هزارۀ هفتم (دورۀ نوسنگی) پیش از میلاد تا عصر آهن 3 (دورۀ ماد) را در خود جای داده و بدین‌ سبب ارزش و جایگاه فرهنگی و مطالعاتی ویژه‌ای دارد. محوطۀ باستانی سیلک در طول یک قرن اخیر آسیب‌های فراوانی را متحمل شده است. پدیدۀ مخرب گسترش و توسعۀ کالبدی شهرها همیشه گریبان‌گیر محوطه‌های باستانی از قبیل سیلک که در بافت شهرها قرار دارند، بوده است. در راستای رویۀ ویرانگر و روزافزون گسترش و توسعۀ کالبدی شهر کاشان به‌طرف محوطۀ سیلک، کشاورزان منطقه نیز بیکار ننشسته و به‌اندازۀ وسع و توان خویش، به عرصۀ محوطۀ سیلک یورش برده و بخشی از آن را برای کشاورزی تصرف کرده‌اند. با توجه به رشد روندِ دست‌اندازی و تعرض به عرصه و حریم سیلک و برای جلوگیری از آسیب‌های بیشتر عرصه و سامان‌دهی حریم منظری سیلک، میراث‌فرهنگی کاشان با مساعدت شهرداری کاشان، به تبیین برنامه و فعالیت مطالعاتی باستان‌شناسی با عنوان «گمانه‌زنی به‌منظور تعیین عرصه و پیشنهاد حریم محوطۀ باستانی سیلک» اقدام نمود که این پروژۀ پژوهشی به تعیین و تکمیل و مشخص‌شدن عرصه و حریم این محوطۀ باستانی منجر شد.