شکایات صوتی و عوامل خطرساز در شاغلین آسیب‌شناسی گفتار و زبان

هدف: آسیب‌شناسان گفتار و زبان، گروهی از کاربران حرفه‌ای صوت هستند که صوت، ابزار اصلی شغلشان است. با توجه به وابسته‌ بودنِ تداوم شغلی و کیفیت زندگی این گروه به صوتِ مطلوب، هدف پژوهش، بررسی فراوانی شکایات صوتی و ارتباط آن با عوامل خطرساز بود. بررسی چنین ضرورتی، کم‌تر مورد توجه محققان قرار‌ گرفته ‌است. مواد و روش‌ها: عوامل خطرساز و شکایات صوتی 71 آسیب‌شناس گفتار و زبان شاغل (14مرد و 57 زن) با حداقل سابقه‌ی بالینی3 سال، با استفاده از دو پرسش‌نامه ‌گردآوری ‌شد. روایی صوری و محتوایی پرسش‌نامه‌ها به ترتیب با استفاده از روش‌های تاثیر آیتم و Lawshe و پایایی آن‌ها، با روش همسانی درونی تایید گردید. شرکت‌کنندگان با داشتن و نداشتن حداقل یک شکایت، به ترتیب به دو گروهِ "با و بدون شکایت صوت" تقسیم‌ شدند. یافته‌ها: فراوانی شکایات صوت، 2/73% و شایع‌ترینِ آن‌ها، گرفتگی صوت (1/52%) بود. شایع‌ترین عوامل خطر‌ساز، شامل مشکلات روحی-روانی (60%)، زیاد صحبت‌کردن (6/59%) و مشکلات گوارشی (6/34%) بود. در گروهِ با شکایت صوت، فراوانی مشکلات گوارشی به‌طور معناداری بیش‌تر بود (014/0=p). سابقه‌ی ابتلا به مشکلات گوارشی (048/0=p ،5/8=OR) عامل پیش‌بین برای شکایت صوتی بود. نتیجه‌گیری: آسیب‌شناسان گفتار و زبان، حد زیادی از مشکلات روحی-روانی، گوارشی و زیاد صحبت‌کردن را تجربه‌می‌کنند. وجود مشکلات گوارشی می‌تواند احتمالِ شکایت صوت را به ‌شدت افزایش دهد. همسو بودن این یافته‌ها با یافته‌های برخی تحقیقات دیگر، بیانگرِ لزومِ توجه بیش‌تر به این عوامل است