شناسایی و اولویت بندی قطعات حادثه خیز مبتنی بر تئوری موجک و روش علت گرا

قطعات حادثه خیز نقش مؤثری را در وقوع و تعداد تصادفات جاده ای دارند و اثرات اجتماعی و محیطی منفی بر عملکرد سیستم حمل و نقل می گذارند. بنابراین شناسایی و اولویت بندی قطعات حادثه خیز نقش مهمی را در راستای کاهش تصادفات، هزینه ها و بهبود سطح ایمنی جاده ها ایفا می کنند. با توجه به اهمیت تعیین مقاطع حادثه خیز، استفاده از روش های قطعه بندی پویا و اولویت بندی آنها مبتنی بر تئوری موجک و روش علت گرا از اهداف اصلی این پژوهش است. در پایان، نتایج حاصل از روش های قطعه بندی و تئوری سیگنال موجکی در محور کرمانشاه - اسلام آباد غرب نشان داد که قطعات حادثه خیز بر اساس تراکم تصادفات رخداده به صورت عمومی و محلی طبقه بندی می شوند. و سپس، با بهره گیری از روش اولویت بندی علت گرا بر اساس فرآیند سلسله مراتبی در قطعات عمومی و محلی این نتیجه بدست آمد که قطعه S2 در فاصله 2.5 تا 11.5 کیلومتری از ابتدای مسیر در اولویت بالاتر قرار دارد در حالی که قطعه S3 در فاصله 7.5 تا 10.5 کیلومتری از ابتدای مسیر در اولویت پایین تر بهبود وضعیت ایمنی جاده ای است. این پژوهش در آینده نیز ممکن است به محققین در راستای بررسی بیشتر ترکیب توابع ریاضی با روش های هوش مصنوعی، روش های استدلال منطقی، روش های الگوریتم ماشین یادگیری به منظور قطعه بندی قطعات حادثه خیز به عنوان روش های قطعه بندی پویا کمک کند