شناسایی سیاستهای بهبود ظرفیت جذب دانش و تاثیر آنها بر عملکرد سازمانی با رویکرد پویایی شناسی سیستم

هدف از این پژوهش شناسایی سیاستهای تاثیرگذار بر بهبود ظرفیت جذب دانش در سازمان و سنجش میزان تاثیر آنها بر عملکرد سازمان می باشد. به این منظور با استفاده از روش شناسی پویایی شناسی سیستمها ابتدا متغیرهای مربوطه شناسایی شده و سپس با ساخت مدل حالت-جریان امکان شبیه سازی سیستم برقرار می شود. پژوهش حاضر یک طرح کاربردی برای نظام تصمیم گیری سازمان فراهم می کند که سطح دانش کسب شده، دانش منتشر شده، دانش مورد استفاده و بخشی از دانشی که از سازمان خارج میشود را در گذر زمان اندازه گیری می کند. طبق نتایج مدل حاضر، بهترین سیاست برای افزایش سطح دانش مورد استفاده در سازمان ،ترکیب سه سیاست افزایش ساعات آموزش، آموزش و متخصص کردن مصاحبه کنندگان و افزایش درصد مصاحبه شوندگان بازنشسته است که میتواند سطح دانش مورد استفاده را در حالت بهینه نگه دار. این پژوهش با شبیه سازی سیستم مدیریت دانش سازمان یک سیستم پشتیبان تصمیم گیری در زمینه مدیریت دانش ارائه کرده است به گونه ای که با اعمال سیاستهای مختلف در این سیستم و مقایسه آثار آن بهترین سیاست اتخاذ می گردد. پژوهش حاضر منجر به تولید ابزاری برای نظام تصمیم گیری سازمان شده است که سطح دانش کسب شده، دانش منتشر شده، دانش مورد استفاده و دانشی که از سازمان خارج می شود را در گذر زمان اندازه گیری می کند