سینرجی های فانکشنال تونیک و فازیک عضلات شانه، حین انجام تمریناتی با میله منعطف در فضای سه بعدی اطراف بدن

شانه بنا به داشتن درجات آزادی متعدد مفصلی پیچیده در سیستم اسکلتی عضلانی بدن به حساب می آید، اینکه اعصاب مرکزی برای ایجاد حرکت در این مفصل چگونه بر پیچیدگی های کنترلی مسئله فائق می آید سوالی ست که با استفاده از تئوری سینرجی های متغیر با زمان سعی بر جواب دادن به آن داریم. تمریناتی در یک فضای سه بعدی اطراف بدن همراه با حرکت رفت و برگشتی میله منعطف در نرم افزار Anybody مدلسازی شد و سطوح فعالیت 12 عضله منتخب در کنار گشتاور حاصل از این عضلات حول مفصل شانه به عنوان خروجی ثبت شد تا تحت یک ماتریس کلی طبق مفهوم سینرجی های فانکشنال به عنوان ورودی یک الگوریتم بهینه سازی گرادیان محور جهت تعیین بردارهای سینرجی قرار گیرند. شیفت های زمانی از روش matching pursuit و ضرایب بزرگی با روش non-negative least square در هرمرحله از حل بدست آمدند. همچنین سینرجی های تونیک به عنوان خنثی کنندگان اثر گشتاور وزن و سینرجی های فازیک به عنوان تولید کنندگان سرعت در حرکت به صورت جداگانه بدست آمدند. در نهایت با کمک معیار R^2، 5 سینرجی تونیک و 5 سینرجی فازیک انتخاب شدند که 79 درصد داده ها را بازسازی می کنند. سینرجی های بدست آمده توانایی بازسازی داده های فعالسازی عضلات را با دقت 60 درصدی مربوط به یک تمرین غیر از تمرینات اولیه مورد بررسی، را داشتند. هرچند هر یک از سینرجی ها همراه با عضلات فعال در آن، در بخش های مشخصی از فضای مورد تحلیل فعال بودند اما این تحقیق نشان داد که پیچیدگی محاسباتی یافتن شیفت های زمانی به علت یکسان بودن سرعت در همه تمارین و همینطور جدا کردن بخش های تونیک و فازیک به علت گشتاور کم وزن دست و میله حول مفصل، نتوانسته درک نورولوژیک جدیدی ارائه بدهد؛ اما بکارگیری سینرجی های فانکشنال برای تحلیل های دقیتر موثر بود.