سیاستگذاری و بحران آب در ایران

بحران آب در کشور ما ایران نزدیک دو دهه است که تبدیل به مسئله ای مهم برای مردم و سیاستمداران کشور شده است و در چند سال اخیر یکی از موضوعات همیشه مطرح در رسانه ها است. ایران به دلیل قرار گیری در کمربند خشک ونیمه خشک، منابع آبی کم و نزولات جوی کمی دارد. این مسئله کمی آب با توجه به رشد جمعیت و توسعه کشاورزی، شرب و صنعت باید بوسیله مدیریت منابع آب از روشهای متنوع جبران شود. دولت در قبال این موضوع مهمترین نقش را با توجه به بزرگی آن در ایران دارد که باید سیاستگذاری مناسبی را در جهت مدیریت آب انجام دهد. ولی در حال حاضر ما شاهدیم که بحران آب یکی از اولویتهای اصلی سیاست سازان کشور نیست و نبود برنامه مدون و موازی کاری سازمانهای مختلف در زمینه آب باعث بدتر شدن وضعیت منابع آبی کشور شده است.سوال اصلی مقاله عبارت است از اینکه سیاستگذاری آب در ایران از سال 1380 به بعد چگونه بوده است؟ بر اساس این سوال فرضیه ما این است که بحران آب در سیاستگذاری کلان کشور اولویت نداشته و این امر باعث عدم برنامه ریزی مشخص برای مواجهه با بحران شده است و برنامه های موجود نیز به علت موازی کاری و عدم همکاری نهادها و سازمانهای متولی امر آب به سرانجام خاصی نرسیده است.