سنجش چگونگی تغییر ذائقه و سبک شنیداری عمومی موسیقایی در ایران بین سال‏های 1387تا 1389 بر مبنای آلبوم‏های منتشر شده و اجرای کنسرت‏ها

وقایع اجتماعی و سیاسی همواره در جوامع گوناگون منجر به تغییر کیفی و کمی ارائه‏ی محصولات هنری بویژه موسیقی است. این مقاله در صدد آن است که این تغییر شکل را در دو سال پیش و پس از انتخابات ریاست جمهوری 1388 ایران مقایسه نماید. در کشور ما آمار دقیقی از میزان فروش محصولات موسیقی وجود ندارد. تنها آمار قابل دستیابی شمار و نوع مجوزهای صادره از دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای انتشار آلبوم‌ها و اجرای کنسرت‌های رسمی است. افزایش آمار اجراهای صحنه‌ای همزمان با رکود انتشار آلبوم‌های موسیقایی نشان می‏دهد ایران نیز مانند سایر نقاط دنیا در حال حرکت به سمت کاهش تولید آلبوم و افزایش اجراهای زنده است. اما روند کاهش تولید موسیقی سنتی در هر دو شکل انتشار و اجرا نیازمند توجه بیشتر دوستداران فرهنگ ایرانی به این مهم است. تحلیلی که می‌توان بر افزایش تولید موسیقی پاپ و کاهش تولید موسیقی سنتی داشت، پراکندگی سنی جمعیت کشور است. ایران هم‌اینک یکی از جوان‌ترین جمعیت‌های جهان را به خود اختصاص داده است. پیش‌بینی می‌شود؛ آینده‏ی صنعت موسیقی از آنچه در 50 ساله گذشته رخ داده است، کاملاً متفاوت باشد. هنوز صنعت موسیقی به شدت به تولیدات فیزیکی از قبیل لوح‌های فشرده صوتی و تصویری وابسته است و به‌تازگی و در چند سال گذشته فروش محصولات به‌شکل دیجیتال آغاز شده است.