سنجش پیاده‌‌‌‌روی ایمن در محدودۀ میدان ارگ شهر کرمان با تأکید بر پویایی فضای شهری

یکی از مهم‌‌ترین جنبه‌‌‌‌های حضور انسانی در فضاهای شهری که سبب پویایی این فضاها و نیز افزایش نقش اجتماعی آن‌‌‌‌ها می‌‌‌‌شود، حرکت پیاده است. امروزه با سلطۀ تدریجی حرکت سواره بر فضاها و معابر شهری که موجب تجاوز به حریم پیاده و افزایش آلودگی هوا و صوتی شده است، ایمنی عابران پیاده بیش از پیش مورد توجه است. در این راستا هدف پژوهش حاضر، سنجش پیاده‌‌‌‌مداری ایمن در محدودۀ میدان ارگ شهر کرمان با تأکید بر پویایی شهری است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی مبتنی‌‌بر شیوۀ میدانی است. جامعۀ آماری پژوهش را افراد پیاده‌‌رو و ساکن محدودۀ میدان ارگ تشکیل می‌‌‌‌دهند که به‌‌‌‌صورت تصادفی، 284 نفر از افراد پیاده‌‌‌‌رو و ساکن در طول یک هفته و 30 نفر از متخصصان به‌‌عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. پایایی داده‌‌‌‌های مورد استفاده به‌‌وسیلۀ آزمون کرونباخ 818/0 محاسبه شد. برای تجزیه‌و‌تحلیل داده‌‌‌‌ها از آزمون‌‌‌‌ آماریT  تک‌نمونه‌‌‌‌ای و همچنین به‌‌منظور اولویت‌‌‌‌بندی ضریب اهمیت و تأثیر شاخص‌‌‌‌ها از مدل ‌‌‌‌DEMATEL استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون T تک‌‌‌‌نمونه‌‌‌‌ای برای سنجش مطلوبیت پیاده‌‌‌‌مداری ایمن در شاخص‌‌‌‌های پویایی شهری نشان می‌‌‌‌دهد، بین حد مبنا (3) و مقدار محاسبه‌شده (28/2) اختلاف معناداری وجود دارد. همچنین نتایج مدل DEMATEL نشان می‌‌‌‌دهد، از بین شاخص‌‌‌‌های مؤثر بر پیاده‌‌‌‌مداری ایمن محدودۀ میدان ارگ، شاخص ایمنی و امنیت با مقدار 852/8 بیشترین تعامل و شاخص جذابیت و سرزندگی با مقدار 712/8 کمترین تعامل، شاخص ایمنی و امنیت با مقدار 586/1 مؤثرترین عامل و شاخص فعالیت‌‌‌‌‌های اجتماعی با مقدار 241/1- تأثیر‌‌‌‌پذیرترین عامل هستند.