سنجش میزان همخوانی توسعه صنعتی با توان توسعه با به‌کارگیری روش تصمیم‌گیری چند معیاره فازی در استان اردبیل

برنامه‌ریزی و انتخاب مکان‌های مناسب برای مناطق صنعتی برای استفاده صحیح و پایدار از سرزمین به‌عنوان پایه آمایش سرزمین و راهکار رسیدن به توسعه پایدار می‌باشد. ازاین‌رو در نظر گرفتن این مکان‌ها و موقعیت جغرافیایی آن‌ها با ویژگی‌های محیط‌‌زیستی سرزمین که تعیین‌کننده توزیع و تعادل منطقه‌ای و استفاده حداکثر از قابلیت‌های محیط باشد می‌تواند کاهنده اثرات مخرب محیط‌‌زیستی صنایع باشد. در این تحقیق به‌منظور سنجش همخوانی صنعتی استان با استفاده از روش‌های تصمیم‌گیری چند معیار فازی و به‌منظور بهبود برنامه‌ریزی توسعه‌ای و آمایش سرزمین از 16 معیار توپوگرافی، شیب، مناطق مسکونی، دسترسی به جاده، دسترسی به فرودگاه، آب‌های سطحی، عمق آب‌های زیرزمینی، کاربری فعلی اراضی، زمین‌شناسی، گسل، پوشش گیاهی، خطوط انتقال نیرو، بافت خاک، مناطق حفاظت‌شده، فاصله از چاه، تراکم پوشش گیاهی استفاده شد. مدل هیبریدی FDANP به‌منظور مکان‌یابی مناطق مناسب صنعتی در استان اردبیل توسعه یافت. نتایج مدل‌سازی نشان‌دهنده اهمیت بالای معیار رودخانه و سپس معیار کاربری اراضی در تعیین مناطق صنعتی می‌باشد. بررسی همخوانی نقاط صنعتی موجود در منطقه با مکان‌های دارای تناسب سرزمین در استان اردبیل نشان‌دهنده این می‌باشد که تنها 3 درصد از مناطق موجود در منطقه بر اساس اصول آمایشی و مدل آمایشی اجرا شده تطابق داشته و 97 درصد در مناطق نامساعد برای توسعه صنعتی قرار گرفتند. بنابراین، در استان اردبیل به‌منظور بهره‌برداری مناسب از فضای مطلوب و کاهش اثرات محیط‌‌زیستی عوامل باید اصول آمایش سرزمین و توسعه پایدار در برنامه‌ریزی‌های صنعتی در منطقه در آینده مورد توجه قرار گیرد تا بهینه‌ترین حالت همه عوامل محیط‌‌زیستی، اقتصادی و اجتماعی توسعه پایدار تامین شود.