سنجش سبک‌های نمایش هیجان در زنان دچار بدخیمی سینه در مقایسه با زنان سالم

مقدمه: بیماری‌های ناگوار و کهنه بر عوامل روان‌شناختی بیماران اثر گذاشته به‌طوری‌که توانایی ابراز احساس و هیجان در سطح مناسب را از آنان بر می‌گیرد.  هدف: بررسی و مقایسه نمایش و کنترل هیجانی و دوسوگرایی در ابرازگری آن به عنوان سبک‌های ابراز هیجان، در زنان دچار بدخیمی سینه و زنان سالم مواد و روش‌ها: روش پژوهش مقطعی بود و نمونه‌ها 108 نفر از زنان همسر‌دار شهر رشت (54 زن بیمار و 54 زن سالم) با روش نمونه‌گیری دردسترس آسان استوار بر هدف انتخاب و با پرسشنامهﻫای سبک‌های ابرازهیجان دربردارنده پرسشنامه ابرازگری هیجانی  (EEQ)و دوسوگرایی در ابرازگری هیجانی (AEQ) و پرسشنامه کنترل هیجانی(ECQ) ارزیابی شدند. داده‌ها با برآورد آزمون تحلیل واریانس ANOVA برای مقایسه دو نمونه مستقل و با نرم افزارSPSS-18  واکاوی شد. نتایج: زنان دچار بدخیمی سینه در مقایسه با زنان سالم به شکل معنی‌دار ابرازگری هیجانی کمتری دارند (01/0 p<) و در مقیاسﻫای فرعی این متغیر (ابراز هیجان مثبت، ابرازصمیمیت و ابراز هیجان منفی) زنان بیمار به شکل معنی‌داری (01/0 p<) ابرازگری هیجانی مثبت کمتری داشتند. در مقایسه دو گروه از نظر متغیرکنترل هیجانی نیز زنان دچار بدخیمی سینه در مقایسه با زنان سالم به طور معنی‌دار (01/0p<) کنترل هیجانی بیشتری داشتند و در مقیاسﻫای فرعی این متغیر (بازداری هیجانی،کنترل پرخاشگری، نشخوار ذهنی و کنترل خوش‌خیم) زنان بیمار به شکل معنی‌داری(01/0p<) بازداری هیجانی بیشتری داشتند. نتایج پژوهش تفاوت معنی‌داری را در متغیر دوسوگرایی در ابرازگری هیجانی و در مقیاس‌های فرعی این متغیر (دوسوگرایی در ابراز هیجان مثبت و دوسوگرایی در ابراز استحقاق) با وجود نمره بالاتر زنان بیمار در مقایسه با زنان سالم نشان نداد. نتیجه‌گیری: ابراز هیجان نقش چشمگیری در نگهداری روابط بین فردی بازی میﻛند. رویارویی به واسطه روی آورد هیجانی (مانند مقابله فعال با پردازش و ابراز هیجان) می‌تواند منجر به پاسخ‌های اجتماعی مثبت و بدست آوردن پشتیبانی اجتماعی به عنوان یک سپر در مقابله با بیماری شود و سازگاری بیماران دچار بدخیمی سینه را افزایش دهد.