سازوکارهای نظارت بر رعایت تعهدات و اجرا در موافقت‌نامه پاریس

موافقت‌نامه پاریس، سیستم نظارتی را وضع کرده است که برای تضمین اجرای مؤثر مقررات خود و نیز ارزیابی پیشرفت جمعی در جهت اهداف بلندمدت موافقت‌نامه ضروری است. این سیستم در قالب اطلاع‌رسانی، شفافیت، همکاری و مساعدت به‌عنوان بخشی از عنصر بالا به پایین ساختار دوگانه موافقت‌نامه عمل می‌کند. سیستم نظارتی موافقت­نامه به دو روش 1) دریافت اطلاعات از طریق پایش، گزارش‌دهی و راستی­آزمایی و 2) ایجاد سازکار ارتقای رعایت و تسهیل اجرای تعهدات عمل می­کند. در روش اول، تمامی تعهداتی که دولت­ها به‌صورت متمایز و بنا بر ظرفیت­شان بر عهده گرفته­اند، شفاف‌سازی و پیشرفت جمعی آن­ها در بررسی جامع جهانی ارزیابی می­­شود. در روش دوم، سازکار ارتقای رعایت و تسهیل اجرای تعهدات، به­ترتیب به بررسی عدم رعایت تعهدات الزام­آور و عدم اجرای تعهدات غیرالزام­آور توسط دولت­های عضو در موافقت­نامه می­پردازد. پژوهش حاضر به روش دگماتیک قواعد حقوقی موجود را در مورد رعایت و اجرای تعهدات موافقت­نامه پاریس، بررسی و تحلیل می­کند. نتایج پژوهش حاضر با توجه به نوع تعهدات در موافقت­نامه پاریس، غیرخصمانه و غیرتنبیهی­بودن اقدامات آتی در سازکارهای اجرایی را اثبات می­کند و نشان می­دهد پیوستن به موافقت­نامه پاریس، سبب برقراری تحریم­های جدید علیه ایران نمی­شود.