سازه‌انگاری خشونت مداوم و قوام متقابل بین نظام بین‌الملل و افراط‌گرایی سلفی

چکیده رشد افراط‌گرایی در جهان اسلام و هم‌زمان تشدید خشونت‌های هژمونیک در نظام بین‌الملل به‌بهانۀ مبارزه با تروریسم، از جمله تحولات چند دهۀ اخیر در صحنۀ بین‌الملل است. فهم هویت و رفتار جریان سلفی افراطی در جهان اسلام با تحولات بین‌المللی مرتبط است. بنابراین، به‌نظر می‌رسد مطالعه‌ای نظام‌مند در حوزۀ روابط بین‌الملل، مبتنی‌بر تعامل پویای ساختار و کارگزار قدرت تبیین‌کنندگی بالایی در موضوع تحول هم‌زمان «نظام بین‌الملل» و «اسلام سلفی ـ افراطی» خواهد داشت. بر‌این‌اساس، پرسش اصلی این پژوهش آن است که «نظام بین‌الملل و افراط‌گرایی سلفی در طول مقطع تاریخی پساجنگ‌سرد تاکنون چگونه در یک‌دیگر تأثیر گذاشته‌اند؟» با توجه به چهارچوب نظری سازه‌انگاری تلاش می‌شود تا پاسخ به این پرسش از طریق مطالعۀ فرایند ادراک بین‌الاذهانی گروه‌های افراطی سلفی و تأکید بر برساخته‌بودن روابط ساختار و کارگزار صورت گیرد. به‌نظر می‌رسد این دو مؤلفه نه‌تنها تأثیرات نظری و عملی بر یک‌دیگر دارند، بلکه می‌توان قوام متقابل ساختار بین‌الملل و افراط‌گرایی سلفی را اصلی‌ترین ویژگی پویایی بین‌الملل در دهه‌های اخیر به‌شمار آورد.