ساختار و تأویل‌ امنیت‌ (درآمدی‌ بر روش‌شناسی‌ تفسیری‌)

مدعای‌ پوپر به‌ میزان‌ زیادی‌ قرین‌ صحت‌ است‌ و شاید کمتر موضوعی‌ را در جهان‌ علم‌ بتوان‌سراغ‌ گرفت‌ که‌ همچون‌ بحث‌ از «روش‌» توانسته‌ باشد، این‌چنین‌ معادلات‌ و محاسبات‌ جاری‌ رادر هم‌ ریخته‌ و به‌ بنای‌ بنیادهای‌ ازه‌ای‌ از علم‌ و دانش‌ کمک‌ کرده‌ باشد. از این‌ منظر «پرسش‌ ازروش‌»، نخستین‌ سؤالی‌ است‌ که‌ در مواجه‌ با قولات‌ و دست‌آوردهای‌ علمی‌ مطرح‌ می‌شود و برهمین‌ اساس‌ نیز می‌توان‌ به‌ روش‌های‌ مختلف‌ برای‌ تجزیه‌ و تحلیل‌ یک‌ امر واحد تمسک‌ جست‌ ودر نتیجه‌ به‌ نتایج‌ مختلف‌ (و درستی‌) دست‌ یافت‌. در حوزه‌ «امنیت‌ پژوهی‌» متاسفانه‌ تاکنون‌ کمتر از «روش‌» سخن‌ به‌ میان‌ آمده‌ و می‌توان‌ ادعاکرد که‌ اندیشه‌گران‌ این‌ حوزه‌ بیش‌ از «روش‌» به‌ «مفهوم‌» و «استراتژی‌ تحصیل‌» امنیت‌ نظرداشته‌اند. اتخاذ چنین‌ رویکردی‌ اگرچه‌ صبغه‌ عملیاتی‌ پژوهش‌های‌ به‌ عمل‌ آمده‌ را پررنگ‌ ساخته‌اما ـ در عین‌ حال‌ ـ به‌ ضعف‌ بنیاد فلسفی‌ و روش‌شناختی‌ دیدگاه‌های‌ ارایه‌ شده‌ منتهی‌ شده‌ است‌؛به‌ گونه‌ای‌ که‌ کمتر اثر ارزنده‌ای‌ را در حوزه‌ امنیتی‌ می‌توان‌ سراغ‌ گرفت‌ که‌ با بحثی‌ دقیق‌ در«روش‌شناسی‌» و تعیین‌ روش‌ منتخب‌ نویسنده‌، آغاز و با التزام‌ به‌ آن‌ «روش‌»، به‌ پایان‌ رسیده‌ باشد.