رویکردی جامعه‌شناختی بر زندگی رضا عباسی (با بررسی برخی تک‌نگاره‌ها)

دربارۀ رضا عباسی پژوهش‌های بسیاری صورت گرفته و تحقیقات بسیاری درزمینۀ آثار او و مکتب نقاشی اصفهان، که خود بنیان‌گذارش بوده، انجام شده است. باوجوداین، دورۀ میانی زندگی وی همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. این زمان، دورانی از سرکشی و آزادی اوست که شاید در زندگی کمتر هنرمندی تا آن زمان روی داده باشد. این مقاله می‌کوشد برپایۀ منابع به‌جای‌مانده از دورۀ شاه‌عباس اول و پژوهش‌های انجام‌شده دربارۀ آثار این هنرمند بارویکردی جامعه‌‌شناسانه به تحلیلی جامع‌تر از دوران میانی زندگی رضا عباسی دست یابد. در این تحقیق، به‌شیوۀ تاریخی‌ـ‌اسنادی و با استفاده از روش کتابخانه‌ای به بررسی زندگی هنری رضا عباسی و دورۀ دوم زندگی وی پرداخته شده است. طبق نظریات مطرح در جامعه‌شناسی هنر، محدودۀ دانش فرد با تماس و ارتباط و مشاهده در سطح وسیع افزایش می‌یابد. همین ارتباط و نزدیکی به ساحت اجتماع باعث شده است موضوعات و انسان‌های روزمره به‌عنوان تک‌عنصر نگار‌های رضا عباسی مطرح شوند. او، با مهارتی که در کار خود داشت، نوعی دیدگاه واقع‌گرایانه و تاحدی انتقادی را از جامعۀ زمان خود عرضه داشته است.