روند و تغییرپذیری دما در ایران در دوره 2010-1960 پس از تعدیل ناهمگنی های غیرطبیعی موجود در داده ها

این مقاله، تخمین جدیدی از روند منطقه ای دمای کمینه و بیشینه سالانه در ایران را پس از کشف نقاط ناهمگن طبیعی و مصنوعی داده های 33 ایستگاه همدیدی کشور که دوره ۲۰۱۰ – ۱۹۶۰ را پوشش می دهند، ارائه می دهد. ۲۲ ایستگاه دیگر با طول دوره کمتر، برای تأیید تغییرات و نوسان ها در دوره های مشترک آماری و به عنوان شاهد استفاده شدند. همگنی داده ها با استفاده از آزمون همگنی استاندارد نرمال (SNHT) از نوع مطلق، نظریات کارشناسی و استفاده از فرادادها بررسی گردید. نتایج نشان داد کشور می تواند به ده زیرناحیه برحسب نوسان ها، تغییرات و روند دمایی یکنواخت طبقه بندی شود. همچنین، نشان داده شد که کشور ایران با دارا بودن اقلیم های متفاوت، ضمن افت وخیزهای نسبی یکنواخت، شاهد روند افزایشی میانگین دماهای کمینه و بیشینه سالانه به ترتیب با نرخ هایی حدود ۵/۰ – ۴/۰ و ۳/۰ – ۲/۰ درجه سلسیوس بر دهه بوده است. روندهای منفی ارائه شده در مطالعات قبلی صرفا به علت جابه جایی و تغییر در شرایط محیطی ایستگاه ها بوده است. نادیده گرفتن این ناهمگنی های دمایی در مطالعات قبلی، خطاهایی در مشخصه های آماری و عدم قطعیت هایی در روندهای دراز مدت را نیز به دنبال داشته است.