ردیابی پادگن‌های دخیل در پاسخ ایمنی هومورال ناشی از ویروس لوکوز گاوی در عقده‌های لمفاوی تومری در گاو

در این بررسی ردیابی پادگن‌های دخیل در پاسخ ایمنی همورال ناشی از ویروس لوکوز گاوی در گاو مورد مطالعه قرار گرفت.‌ ‌نمونه‌ها شامل 15 عقده لنفاوی مربوط به گاوهایی که در آزمون‌های سرولوژیک الایزا و ژل دیفوزیون دارای واکنش سرمی مثبت علیه ویروس BLV بوده و به خاطر شکل گیری لنفوسارکوم بالینی به کشتارگاه اعزام شده یا کالبدگشایی شده بودند به همراه 4 عقده لنفاوی مربوط به گاوهای به ظاهر سالم که در آزمون‌های مزبور پاسخ منفی نشان داده و از نقاط مختلف کشور تهیه شدند . پس از تهیه عصاره از عقده‌های لنفاوی، کلیه نمونه‌ها به روش لوری پروتئین سنجی شده و به روش SDS-PAGE روی سیستم ژل ناپیوسته 10و5 درصد الکتروفورز گردید سپس با قرار دادن ژل مربوطه روی غشاء نیتروسلولز جهت جستجوی پادگن‌های دخیل در پاسخ ایمنی همورال ویروس ‌ BLV، در حضور آنتی سرم مثبت ‌ BLV به روش وسترن بلات آزمایش شد. حداقل 25 باند پروتئینی مشترک در عصاره بافت‌های لنفاوی گاوهای بیمار و به ظاهر سالم مشاهده گردید . در آزمایش بلاتینگ، پادگن ‌51gp در تمام نمونه‌ها تشخیص داده شد ولی پادگن ‌24P تنها در 5 نمونه از بافت‌های توموری ردیابی گردید . به دلیل تفاوت در میزان و عرضه پروتئین‌های پادگنی ویروس و نظر به این که گلیکوپروتئین ‌ 51gp از جمله پادگن‌های پروتئینی غشاء ویروس ‌ BLV بوده و زودتر در سلول‌های آلوده عرضه می‌گردد . این پروتئین در تمام موارد عفونت به عنوان مهم ترین و اولین پادگن محرک ایمنی همورال در گاو مطرح می‌باشد.‌