راهبردهای حفظ نوبت در مکالمات دختران دبیرستانی با هم‌سالان، خانواده و دبیران در بیرجند

این مقاله به بررسی راهبردهای حفظ‌نوبت، به‌عنوان بخشی از راهبردهای نوبت‌گیری‌آموزان دختر دبیرستانی در بیرجند و هم‌چنین تأثیر موقعیت ارتباطی بر این راهبردها، درارتباط ‌با: (1) هم‌سالان، (2) خانواده (خواهر بزرگ‌تر) و (3) دبیران می‌پردازد. برمبنای روش تحلیل‌‌ین مقاله، نود دقیۀ طبیعیِ دونفره و رودررو در هرییت‌هاییل واقع شده است. نتایی از ای‌هایین و وقفه‌های پرنشده بیشترین فراوانی و درصد را در هرسه موقعیتِ مورد مطالعه، به‌خود اختصاص داده‌اند، در موقعیت‌های ارتباط با هم‌سالان و خانواده، نشانه‌های گفتمانی و بازگویی‌ها  تقریباً به‌طور ی‌سان به‌ی‌شوند، بر‌خلاف دو موقعیتِ ارتباط با هم‌سالان و خانواده، در موقعیتِ ارتباط با دبیران، بازگویی‌ها بیشتر از نشانه‌های گفتمانی به‌ی‌روند، انحراف معیارِ به‌دست‌آمده از درصد فراوانی راهبردهای حفظ نوبت در موقعیت‌های ارتباط با هم‌سالان، خانواده و دبیران نشان می‌ی داده‌ها در موقعیتِ ارتباط با هم‌یتِ ارتباط با دبیران از همه بیشتر است. به‌عبارت دیگر، داده‌ها در موقعیتِ ارتباط با هم‌سالان همگن‌تر و در موقعیتِ ارتباط با دبیران ناهمگن‌ترند