رابطۀ وضعیت‌های هویت و مهارت ‏های ارتباطی در دانش‌آموزان دبیرستانی عشایری و شهری

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطۀ وضعیت‌های هویت و مهارت‏های ارتباطی در دانش‌آموزان دختر و پسر دبیرستانی عشایری و شهری مستقر در شیراز انجام شد. نمونه‌ای مشتمل بر 371 دانش‌آموز دورۀ متوسطه شهری و عشایری که به شیوۀ نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شده بودند، دو پرسشنامۀ مهارت‏های ارتباطی و وضعیت‌های هویت را تکمیل کردند. برای تلخیص و تحلیل داده‌ها، علاوه بر روش‏های آماری توصیفی، از روش آماری تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. به‌ طور کلی نتایج حاکی از آن بود که وضعیت هویتی پیشرفته در کلیه گروه‏های مورد پژوهش، به‌طور مثبت پیش‌بینی‏کنندۀ مهارت‏های ارتباطی است. همچنین وضعیت هویتی آشفته به‌صورت منفی مهارت‏های ارتباطی در دانش‌آموزان شهری را پیش‌بینی می‌کند، اما پیش‌بینی‏کنندۀ مهارت‏های ارتباطی در دانش‌آموزان عشایری نیست. علاوه بر آن، وضعیت هویتی آشفته، به ‌صورت منفی پیش‌بینی‏کنندۀ مهارت‏های ارتباطی در پسران است اما قادر به پیش‌بینی مهارت‏های ارتباطی در دختران نیست. علاوه بر موارد مذکور، رابطۀ وضعیت‌های هویت با خرده‏مهارت‏های ارتباطی نیز در گروه‏های مورد پژوهش، بررسی شده است. یافته‌ها با توجه به تحقیقات پیشین به بحث گذاشته شده‌اند و پیشنهادهایی برای انجام پژوهش‌های بیشتر در این زمینه مطرح شده است.